اصلاً بیخیال که امام زمان، امامِ زمانته و حجت خدا روی زمینه... تو فکر کن یک آدم معمولی اصلاً... دوهزار ساله تنهاست، دوهزار ساله هرشب نماز شب می‌خونه، دوهزار ساله توی هر مناجاتش دعات می‌کنه حتی تویی که کلا معتقد هم نیستی بهش اما اسم شیعه روته، دوهزار ساله هرروز ظهر عاشورا براش تکرار میشه، دوهزار ساله منتظره که واقعاً اصلاح بشیم، دوهزار ساله غریبه، دوهزار ساله کسی رو نداره باهاش حرف بزنه، دوهزار ساله هرشب با خودش میگه از فردا دیگه با گناهاش منو جلو خدا شرمنده نمی‌کنه... چنین شخصی که دو هزار ساله زندگیش به عبادت و کار کردن برایِ ما گذشته، واقعا نمی‌تونه پناهِ خوبی باشه؟ نمی‌تونه آدم خاصی باشه؟ پس چرا با بابا مهدی صحبت نمی‌کنی؟