۶۵- برای خدا آنچنان به خشم می‌آمد که دیگر کسی او را نمی‌شناخت. ۶۶- هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود. ۶۷- هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود. ۶۸- در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت. ۶۹- هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد . ۷۰- در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت. ۷۱- روی خاک می‌نشست و روی خاک غذا می‌خورد. ۷۲- روی زمین می‌خوابید. ۷۳- کفش و لباس را خودش وصله می‌کرد. ۷۴- با دست خودش شیر می‌دوشید و پای شتر ش را خودش می‌بست. ۷۵- هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می‌شد و برایش فرقی نمی‌کرد. ۷۶- هرجا می‌رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می‌کرد. ۷۷- اکثر جامه‌های آن حضرت سفید بود. ۷۸- چون جامه نو می‌پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می‌بخشید. ۷۹- جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود. ۸۰- در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می‌کرد. ۸۱- ژولیده مو بودن را کراهت می‌دانست. ۸۲- همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود. ۸۳- همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می‌زد. ۸۴- نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت. ۸۵- ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می‌داشت. ۸۶- هرگز نعمتی را مذمت نکرد. ۸۷- اندک نعمت خداوند را بزرگ می‌شمرد. ۸۸- هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت. ۸۹- موقع غذا هرچه حاضر می‌کردند میل می‌فرمود. ۹۰- در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می‌فرمود. ۹۱- بر سر غذا از همه زودتر حاضر می‌شد و از همه دیرتر دست می‌کشید. ۹۲- تا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و قبل از سیر شدن منصرف می‌شد. ۹۳- معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد. ۹۴- در غذا هرگز آروغ نزد. ۹۵- تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد. ۹۶- بعد از غذا دستها را می‌شست و روی خود می‌کشید. ۹۷- وقت آشامیدن سه جرعه آب می‌نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله. ۹۸- از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود. ۹۹- چون می‌خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می‌خواست. ۱۰۰- اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می‌کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می‌کرد. منابع: کتاب «منتهی الآمال» محدث قمی‌ و کتاب «مکارم الاخلاق» طبرسی