۶۵- برای خدا آنچنان به خشم میآمد که دیگر کسی او را نمیشناخت.
۶۶- هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.
۶۷- هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.
۶۸- در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.
۶۹- هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد .
۷۰- در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.
۷۱- روی خاک مینشست و روی خاک غذا میخورد.
۷۲- روی زمین میخوابید.
۷۳- کفش و لباس را خودش وصله میکرد.
۷۴- با دست خودش شیر میدوشید و پای شتر ش را خودش میبست.
۷۵- هر مرکبی برایش مهیا بود سوار میشد و برایش فرقی نمیکرد.
۷۶- هرجا میرفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده میکرد.
۷۷- اکثر جامههای آن حضرت سفید بود.
۷۸- چون جامه نو میپوشید جامه قبلی خود را به فقیری میبخشید.
۷۹- جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.
۸۰- در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز میکرد.
۸۱- ژولیده مو بودن را کراهت میدانست.
۸۲- همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.
۸۳- همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک میزد.
۸۴- نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز مییافت.
۸۵- ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه میداشت.
۸۶- هرگز نعمتی را مذمت نکرد.
۸۷- اندک نعمت خداوند را بزرگ میشمرد.
۸۸- هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت.
۸۹- موقع غذا هرچه حاضر میکردند میل میفرمود.
۹۰- در سر سفره از جلوی خود غذا تناول میفرمود.
۹۱- بر سر غذا از همه زودتر حاضر میشد و از همه دیرتر دست میکشید.
۹۲- تا گرسنه نمیشد غذا میل نمیکرد و قبل از سیر شدن منصرف میشد.
۹۳- معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.
۹۴- در غذا هرگز آروغ نزد.
۹۵- تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمیخورد.
۹۶- بعد از غذا دستها را میشست و روی خود میکشید.
۹۷- وقت آشامیدن سه جرعه آب مینوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله.
۹۸- از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.
۹۹- چون میخواست به منزل وارد شود سه بار اجازه میخواست.
۱۰۰- اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم میکرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت میکرد.
منابع: کتاب «منتهی الآمال» محدث قمی و کتاب «مکارم الاخلاق» طبرسی