حفظ نژاد اصیل ارزشمند هست ولی دیگر دیر شده است ، نژاد اصیلی مهمتر هستند که قوت غالب باشد و پر مصرف که آنها همگی وقتی توی خواب بودیم از بین رفت و آنهائی هم که باقی مانده خودرو هستند و تلاش خودمان برای از بین بردن آنها هم کردیم ولی طبیعت اجازه نداد . چند تا نمونه پر مصرف عرض کنم تا وقتی بودند ارزش آنها را ندانستیم ۱_هندوانه اصیل ایرانی که اصالتش منطقه کرمانشاه و چهار محال بختیاری بود ، همان هندوانه های کشیده که وزن آنها از ۸ تا ۲۵ کیلو می رسید ، مغزی بسیار متراکم و بسیار شیرین و قرمز کم رنگ و کم دانه و دانه درشت مشکی داشت ، شاید تعداد دانه های یک هندوانه ۲۰ کیلوئی به ۲۰ عدد نمی رسید ۲_ گندم ، همان گندم رقم امیدی که پس از پخت به نان عطرش تا ۲۰ متر توی کوچه می پیچید و این نان سبب می شد موی سر پر پشت ، شکمهای کوچک ،پوست روشن وشفاف و کسی کم خونی نمی گرفت ۳_و خیلی از محصولات غذائی دیگر حتی یکبار در سال احتیاج به سمپاشی نداشتند همه اینها وقتی خواب بودیم نژادشان رفت چین و برایمان بذرهای بسته بندی وکیوم یکبار مصر زیبا فرستادند، دیگر هرگز نژادشان احیا نخواهد شد. در علوم کشاورزی و باغداری روش مدرن کمک زیادی در تولید حجم مواد غذائی به بشر کرده است منتها کشورهای دیگر بذر و نژاد سالم مواد غذائی شان را حفظ کردند و از دانش روز آنها را به تولید انبوه رسانده اند