امام فرمود: نام آن قریه چیست؟ او گفت: «عَقْر»، فرمود: نَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الْعَقْرِ.: «پناه می‌برم به خدا از عقر» (هلاکت و پی کردن) امام به حُرّ فرمود: مانع نشو تا ما از اینجا به این نزدیکی (کنار فرات) حرکت کنیم، حُرّ و سپاهش مانع شدند، در این کشمکش، کاروان حسینی حرکت کردند تا آنکه اسب حسین (ع) ایستاد امام پرسید: نام این زمین چیست؟ پیرمرد راه بلدی رو از آن ناحیه نزد امام اوردند عرضه داشت: «طف» (ساحل فرات) امام فرمود: آیا نام دیگری دارد؟ پیرمرد عرض کرد: «شاطئ الفرات» امام فرمود نام دیگری هم دارد، عرض کرد: «غاضریه» « نینویٰ» از نامهای دیگر اوستانگارامام دنبال اسم دیگری میگردد، یک مرتبه فرمود ایا این مکان دارای نام دیگری هست ، پیرمرد گفت: نام دیگر او کربلاست امام فرمود: خدایا پناه می‌برم به تو از کرب و بلا (اندوه و رنج) همین جا محل بارهای ما و مکان اقامت ما و محل ریختن خون ما است، و همین جا جایگاه قبرهای ما است و جدّم رسول خدا (ص) این چنین به من خبر داده است. همین جا فرود آئید، امام و یارانش «روز دوم محرم» در همانجا فرود آمدند، و سپاه حُرّ نیز در جانب دیگر فرود آمدند