صلح عمومي و تحريم جنگ، شعار فريبنده بهائيت است كه تناقضات گفتاري و رفتاري بسياري در بهائيت دارد؛ از جمله: عباس افندي مي‌گويد: «اگر نفسي به نفسي ظلمي كند، ستمي كند، ‌تعدي كند، و آن شخص مقابله بالمثل نمايد، اين انتقام است و مذموم است، زيرا زيد اگر پسر عمرو را بكشد، عمرو حق ندارد كه پسر زيد را بكشد؛ اگر بكشد انتقام است. اين بسيارمذموم است، بلكه بايد بالعكس مقابله كند، عفو كند، بلكه اگر ممكن شود، اعانتي به متعدي نمايد. اين نوع سزاوار انسان است».(مفاوضات، ص 186 ـ 187) حسين علي بهاء در راستاي تقاص و انتقام‌گيري مي‌گويد: «مَن آَحرَقَ بیتاً مُتِعَمِدَاً فَاحرِقوه و مَن قُتِلَ نَفسَاً عامِدَاً فاقتُلوهُ خُذُوا سُنَن الله بأیادي القُدرَة و الإقتِدار ثُمَ اترُکوا سُنَنَ الجاهلین و إن تَحکُموا لَهُما حبساً اَبَدیاً لا بأسَ عَلَیکُم؛ کسی که از روی عمد، خانه‌ی دیگری را بسوزاند، او را بسوزانید و کسی که از روی عمد شخصی را به قتل رسانده، او را بکشید و قوانین پروردگار را با قدرت و توانایی اجرا نمائید و از طریقه‌های نادانان دوری گزینید و اگر برای آنان حبس ابد اختیار کنید، باز مانعی نخواهد داشت».(اقدس، ص 18) در فضاهاي زير ميزبان شما هستيم: https://eitaa.com/bahaiat https://www.instagram.com/bahaiat https://bahaiat.org/