💠
فرمان استقامت
🔹 می فرماید هر حادثه ‌ای كه پیش می ‌آید، ما جریانی را بازگو می ‌كنیم كه آن جریان مایه تو باشد. اگر اینها تو را تكذیب كرده ‌اند، خیلی از انبیا را تكذیب كردند و آنها را شهید كردند؛ آنها تا مرز شهادت ایستادند، تو كه هنوز به آن مرز نرسیدی، تو باید خیلی و باشی. 🔹 گاهی اصل قصه صبر را نقل می ‌كند: ﴿فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ﴾؛ گاهی ضمن اینكه فجایع اُمم گذشته را بازگو می ‌كند، به پیغمبر هم هشدار می ‌دهد. به پیغمبر در كمال ادب ملیح هشدار می‌ دهد كه مبادا صحنه را ترك كنی، تو هنوز به آنجا كه دیگران به آن حد عمل كرده‌ اند نرسیدی؛ آنها مثل زكریا و یحیی (علیهما السلام) حاضر شدند، تو هنوز آن سختی را ندیدی. 🔹 این را مستقیماً به پیغمبر نمی ‌فرماید كه دیگران خیلی صبر كردند، تو هنوز شهید نشدی، این را ضمن اینكه فجیعه امت های قبل را نقل و بازگو می ‌كند، یك هشدار ضمنی هم به پیغمبر می ‌دهد می ‌فرماید انجام وظیفه آن ‌قدر باید ادامه پیدا كند تا مرز شهادت. 🔹 البته این‌چنین نیست كه اینها از باكی داشته باشند؛ اگر دستور الهی نبود كه ایشان هجرت كنند و حضرت امیر (سلام الله علیه) در جای حضرت استراحت كند، خود حضرت استراحت می ‌كرد و از شهادت هم استقبال می ‌كرد. كار به آنجا نكشید، اگر می ‌كشید ایشان هم تحمل می ‌كردند؛ اما این هشدار را قرآن كریم می ‌دهد كه مبادا شما بی‌ حوصلگی نشان بدهید و صحنه را ترك كنید! 📚 سوره مبارکه آل عمران جلسه 302 ✳️ @bahjat_alabd