بند اول: بار خدایا با یاری تو ، تو را ثنا می‌گویم به خاطر آنچه بوسیله آن موفق به ثناگوی تو شدم به اندازه نیت فاسد و یقین ضعیفم علیه خودم و آنچه تو سزاوارش هستی اقرار میکنم:بارالها تو خوب معبود و خوب پروردگاری هستی و من بد پرورش یافته ای هستم. تو خوب مولا و من بد بنده ای هستم. تو خوب مالک و من بد مملوکی هستم. چه بسیار گناهی که مرتکب شدم و تو عفو نمودی، چه بسیار جرمهایی که از بنده سر زد و تو از آن گذشتی.چه بسیار خطاها کردم و مرا مواخذه نکردی و چه بسیار که عمدا مرتکب شدم و تو از آن درگذشتی! چه بسیار لغزش ها که از من سر زد و از آن چشم پوشی نمودی و مرا بر غفلت مواخذه نکردی ! اینک این منم که به خود ظلم کرده ام و به گناهم اقرار و به خطاهایم اعتراف دارم. پس ای آمرزنده گناهان ! از تو میخواهم که گناهانم را ببخشی و از لغزشهایم در گذری پس به نیکی اجابت کن که تو سزاوار اجابت و اهل تقوا و آمرزشی!