عیدِ واقعی آن است که هر فرد به دیدارِ «خودش» برود. به دیدارِ ذهنش، به دیدارِ روانش، به دیدارِ مغزش و به دیدارِ رفتارش. به دیدارِ پیش‌فرض‌های ذهنش که در طولِ سال، دست‌نخورده باقی مانده‌اند و چه بسا به مرز کپک‌زدگی رسیده‌اند. به دیدارِ مغز و روانیاتش، که مبنای رفتارهایش شده و دیگران را هم تحتِ تاثیر قرار داده است. وقتی دهانِ انسان بوی بد می‌دهد، همه می‌فهمند، جز «خودش». وقتی ذهنِ انسان هم بوی بد می‌دهد، وقتی مغز انسان بوی بد می‌دهد، وقتی درونِ آدمی بوی بد می‌دهد، وقتی رفتار فرد بوی بد می‌دهد، همه می‌فهمند، جز «خودش». تنها دیدارِ فرد با «خودش»، او را متوجه بوی بدِ ذهنش، بوی بدِ مغزش، بوی بدِ روانش و بوی بدِ رفتارش می‌کند. به دیدارِ «خود» باید رفت. «خود» را خانه‌تکانی باید کرد. خانه‌تکانیِ ذهن و مغز، خانه‌تکانیِ باورها و یقینیّات، خانه‌تکانیِ دانسته‌ها و درست‌پنداشته‌ها، خانه‌تکانیِ روح و روان، خانه‌تکانیِ رفتارها و رابطه‌ها، و‌ خانه‌تکانیِ خودمرجع‌بینی‌ها و خودحق‌بینی‌ها. عید را بعد از دیدارِ با «خود»، تبریک باید گفت. عید را به «خود»، تبریک باید گفت. 💠کانال "با خدا بمان" 🆔 @bakhodabeman