🔹 آیت الله حائری شیرازی: "حرفی که به کسی یا فرزندت می‎زنی، دانه است و فکر او زمین. ببین در این زمین چقدر بذر می‎توان پاشید؟ اگر در یک‎متر زمین یک کیلو گندم پاشیدی، همه دانه‎ها سبز نمی‎شوند، تازه اگر هم دربیایند، همدیگر را خفه می‎کنند. موعظه زیاد، باعث می‎شود که حرفها همدیگر را لِه کنند". 🔹 پی‌نوشت شهرسازانه: تبلور کالبدی این کلام حکیمانه را در شهرسازی معاصر نیز می‌توان دید. ازدحام و تراکم بیش از حد، مانع شکوفایی استعدادهای انسانی می‌شود به نحوی که با تاثیر سوء بر پاسخگویی به نیازهای انسان، استعدادهای او را به تعبیر مرحوم آیت‌الله حائری "لِه می‌کند". درخصوص ارتباط معنادار تراکم با عدم شکوفایی استعدادهای انسان شواهد جالبی در دست است. برای مثال، طبق آمارهای موجود، باوجود همه محرومیتهای آموزشی که بین شهرستانها و تهران وجود دارد، میانگین و درصد قبولی‌های کنکور در استانهایی نظیر یزد و سمنان، از پایتخت با آن همه امکانات آموزشی بیشتر بوده است! (واضح است که منظور از میانگین، رتبه‌های برتر کنکور نیست بلکه منظور، درصد قبولی‌ها به کل جمعیت دانش‌آموزان شهر است). کمااینکه سرانه معضلات و آسیب‌های اجتماعی (اعم از نرخ جرم و طلاق و اعتیاد و ...) در بافت‌های متراکم و عمودیِ کلانشهرهایی همچون تهران که شخصیت و استعدادهای انسانی را "لِه می‌کند" به مراتب بیشتر از بافتهای مسکونی شهرهای کم تراکمی نظیر یزد و سمنان و ... است. @baladetayyeb