یک‌گزارش تکان دهنده و چند سوال: 🔹طبق گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس، طی ۵ سال (حد فاصل ۹۵ تا ۱۴۰۰) بیش از ۷۵ هزار نفر در ایران به علت آلودگی هوا جان سپرده‌اند که بخش غالب آن، سهم کلانشهرها و به ویژه تهران بوده است. از دلایل این مهم، تراکم شدید و تمرکز بیش از حد فعالیت و جمعیت در کلانشهرها از یک سو، و از سوی دیگر، بلندمرتبه‌سازی‌ها و عمودی‌سازی‌هایی است که طبق پژوهشهای علمی، سبب جلوگیری از گردش طبیعی جریان هوا در کلانشهرها شده است. طبق این گزارش، هزینه‌های مربوط به مرگ‌ومیرهای ناشی از آلودگی هوا، فقط در سال ۱۴۰۰، برابر با ۱۱/۳ میلیارد دلار برآورد شده است! یعنی اگر با کمترین قیمت دلار در سال ۱۴۰۰ که ۲۱ هزار تومان بوده است محاسبه کنیم، حدود ۲۳۱ هزار میلیارد تومان هزینه اقتصادی داشته است! 🔹این در حالی است که کل بودجه محقّق شده شهرداری تهران در سال ۱۴۰۰، فقط ۳۵ هزار میلیارد تومان بوده است و این معنایش آن است که هزینه‌های اقتصادی مربوط به مرگ و میرهای حاصل از آلودگی هوا، بیش از ۶ برابر کل بودجه شهرداری تهران بوده است! تازه این فقط هزینه‌های مربوط به مرگ و میرها است و اگر سایر هزینه‌ها نظیر هزینه‌های حاصل از تعطیلی ادارات و صنایع و ... را نیز اضافه کنیم، این اختلاف سر به فلک می‌کشد‌! 🔹به عنوان یک معلم کوچک دانشگاه از همه مدیران شهری، دولتمردان، اعضای شورای عالی شهرسازی و سایر مسئولانی که با سیاستهای اشتباهشان شهرهای ما را به این حال و روز انداخته‌اند استدعا دارم برای رضای خدا اندکی درخصوص این اعداد و ارقام تامل کنند و بیاندیشند که واقعا این نوع شهرسازی متراکم و عمودی که چنین هزینه‌های وحشتناکی را به شهروندان ما تحمیل کرده است هیچ توجیه اقتصادی دارد؟! تراکم افزایی و اصرار بر حفظ محدوده‌های فعلی کلانشهرها به بهانه مدیریت زمین و عدم اجازه برای توسعه افقی کلانشهرها چه منطقی دارد؟! فارغ از هزینه‌های اقتصادی، نسبت این نوع شهرسازی با فرهنگ و سبک زندگی ما چیست؟! برای نابودی فرهنگ و سبک زندگی ما که نتیجه این نوع شهرسازی اشتباه است چه هزینه‌‌ای را برآورد می‌کنید؟! آیا هنوز وقت تجدید نظر در سیاستهای اشتباه گذشته فرا نرسیده است؟! ✍ دکتر محمدمنان رئیسی @baladetayyeb