به یاد خانه‌های پدری یاد خانه‌های پدری به خیر! خانه‌های باصفایی که از یک سو، با داشتن حیاط و حوض و درخت، بستری بودند برای دیدن رد پای پدر در دمیدن حیات به حیاط و از سوی دیگر، با دوام دوره سکونت، محملی بودند برای نشاندن مفهوم ثبات پدرانه در جان فرزندان. برخلاف آپارتمانهای معاصر که دیگر حیاطی ندارند که فرزندان بتوانند در آن، رد پای کنشگری پدرانه را در دمیدن حیات به حیاط آن ببینند؛ همانطور که اغلب این قوطی کبریتها به دلیل استیجاری بودن، بستر زیست ثابتی برای فرزندان نیستند و بدیهی است که کودکی که هر سال، یک قوطی کبریت جدیدِ بدون حیاط و حیات را تجربه می‌کند دیگر اساسا هیچ تصوری از مفهوم خانه پدری و ثبات و صفای آن نخواهد داشت! @baladetayyeb