🔰 لقب «
باب الحوائج» برای امام موسی کاظم (ع) و حضرت عباس (ع) استعمال شده است. منبع آن کجا است؟ آیا این القاب در منابع شیعه آمده است؟
🔹 اصطلاح «باب الحوائج»، از دو کلمهی «باب» به معنای «مدخل» و محل ورود و راه ورودى مکانها است. کلمهی «حوائج» از ریشهی «حوج» به معنای چیزی است که انسان به آن نیاز دارد. در نتیجه هر چیزی که میتواند در برآوردن احتیاجات انسان نقش داشته باشد، میتواند «باب الحوائج» باشد.
🔸 امام صادق (ع) در همین زمینه میفرماید: «برآمدن حاجتها به دست خدا است، و پس از خدا، بندگان هستند که نیازمندیها به دستشان برآورده میشود».
در همین راستا، همهی پیامبران و ائمه (ع) که میتوانند در برآورده شدن خواستههای دنیوى، اخروى، مادی و معنوی انسان نقش داشته باشند، میتوانند «باب الحوائج» باشند.
🔹 از اینرو، و در نگاه معنوی به هر فردی که بتوان با پناهبردن به او نیازهای معنوی و مادی خود را برآورده سازیم، باب الحوائج ما است. و به همین دلیل، گویندگان و نویسندگان مختلف، بسیاری از پیشوایان و شهدای اهلبیت؛ مانند امام حسین (ع)، حضرت ابوالفضل (ع)، علی اصغر (ع) و دیگر شهدای کربلا را با این لقب میخوانند؛ اما در منابع کهن [1] این اصطلاح تنها برای امام کاظم (ع) مورد استفاده قرار گرفته است.
[1] مناقب آل أبی طالب (ع) ؛ ج ۴ ص ۳۲۴
بحار الانوار ؛ ج ۴۸ ، ص ۷
🌐 منبع: سایت اسلام کوئست
🆔
@balagh_ir