#حکمت_۱۳_نهج_البلاغه 🔸 شکر نعمت عامل گسترش نعمت‌ها: و قال(ع) : اِذَا وَصَلَتْ اِلَیْکُمْ اَطْرَافُ النِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا اَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّکْرِ 🔹واژگان مهم ؛ وَصَلَتْ: رسید فَلاَ تُنَفِّرُوا: پس دور نکنید اَطْرَاف: گوشه‌ها، کنارها اَقْصَی+ هَا: آخر+ آن (اواخرش، نهایتش) 🔸 ترجمه: هر گاه مقدمات نعمت‎ها به شما رسيد، نهايت آن را با كمى شكر از خود مرانيد.  🔹چکیده مفاهیم؛ غالباً نعمت‌ها به صورت تدریجی می‌رسد و انسان اگر با شکرگزاری به استقبال آن برود، تا پایان آن نصیب انسان می‌شود، در این حکمت حضرت نمی‌فرمایند با شکر نکردن، نعمت‌ها از دستتان می‌رود؛ بلکه می‌فرماید اگر کم شکر کنید، نعمت‌های بعدی نمی‌رسد. 🔸 نکته‌ها  1- نعمت‌های الهی، متناسب با وجود اسباب آن نازل می‌شوند. اگر علل و اسباب بیشتری مهیّا باشند، نعمت‌های بیشتری نازل می‌شوند و تداوم می‌یابند. پس عامل نزول نعمت‌ها خود بندگان هستند؛ چون هم مخازن نعم الهی تمام شدنی نیست و هم فیض الهی؛ که خداوند کریم و بخشنده و فیاض است. یکی از آن اسباب، شکر نعمت است: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاَزِیدَنَّکُمْ؛ اگر شکرگذاری کنید [نعمت خود را] بر شما خواهیم افزود.» 💠عزیزان من قرآن نور است 👇 💠@nooraneat