💗هر آدمى دو قلب دارد. قلبى كه از بودن آن باخبر است و قلبى كه از حضورش بی‌خبر. قلبى كه از آن باخبر است، همان قلبى است كه در سينه می‌تپد. 💗همان‌که گاهى می‌شکند، گاهى می‌گیرد و گاهى می‌سوزد. گاهى سنگ می‌شود و سخت و سياه و گاهى هم از دست می‌رود... 💗با اين دل است كه عاشق می‌شویم، با اين دل است كه نفرين می‌کنیم و گاهى وقت‌ها هم كينه می‌ورزیم... 💗اما قلب ديگرى هم هست، قلبى كه از بودنش بي، خبريم. اين قلب اما در سينه جا نمی‌شود و به‌جای اينكه بتپد، می‌وزد و می‌بارد و می‌گردد و می‌تابد. 💗اين قلب نه می‌شکند، نه می‌سوزد و نه می‌گیرد. سياه و سنگ هم نمی‌شود. زلال است و جارى مثل رود نسيم است و آن‌قدر سبك كه هیچ‌وقت جا نمی‌ماند. 💗بالا می‌رود و بالا می‌رود و بين زمين و ملكوت می‌رقصد. اين همان قلبى است كه وقتى تو نفرين می‌کنی، او دعا می‌کند. وقتى تو می‌رنجی، او می‌بخشد. 💗اين قلب كار خودش را می‌کند. نه به احساست كارى دارد نه به تعقلت. نه به آنچه می‌گویی، نه به آنچه می‌خواهی. 💗و آدم‌ها به‌خاطر همين است که دوست‌داشتنی‌اند. به‌خاطر قلب ديگرشان، به‌خاطر قلبى كه از بودنش بی‌خبرند. ─┅─═इई 🌸🌺🌸ईइ═─┅─ ╭━═━🍃❀🌹❀🍃━═━╮ https://eitaa.com/bandegi8 ╰━═━🍃❀🌹❀🍃━═━╯