علی، بنیانگذار اخلاق شفقت
علی با خدا می‌زیست و خلق را جلوه خاص او می‌دید و شفقت بر خلق را به حدی رساند که فرمود: «وَ اللَّهِ لَأُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمِينَ وَ لَمْ يَكُنْ فِيهَا جَوْرٌ إِلَّا عَلَيَّ خَاصَّةً؛ به خدا سوگند (به این ستم‌های شما) تن می‌دهم تا زمانی‌که امور مسلمین به سامان باشد و جز بر شخص من ستم نرود» (خطبه۷۴).
در این راه یکی دیگر از مصادیق بارز این آیت الاهی گشت: «لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ؛ شايد تو از اينكه [مشركان] ايمان نمى‌آورند، جان خود را از دست بدهی»(شعراء/۳).
او درباره خود اخلاق شفقت را بنا گذاشت؛ لیکن دیگران را به رعایت حداقل اخلاق فرا خود و این همه را در نهج‌البلاغه شریف به ارث گذاشت.
شهادت مرد مردستان علی تسلیت باد.
ارادتمندتان بخشعلی قنبری
(به کانال قنبری در ایتا بپیوندید: http://eitaa.com/bang_e_mana)