داستان ایران و اسراییل آخرش به کجا می‌رسه؟ چی میشه؟ ✍عماد دولت‌آبادی قبل از پاسخ به این سوال بذارید یه مقدمه‌ی تاریخی بگم؛ منطقه‌ی ما (غرب آسیا یا خاورمیانه) قلب دنیاست. هم از نظر جغرافیایی؛ چون قاره‌های مختلف رو به هم وصل می‌کنه و از هم نظر نفت و گاز؛ چون عمده‌ی نفت دنیا تو این منطقه قرار گرفته. نفت هم امروز حکم خون در رگ‌های دنیا رو داره. هرکشوی که نفت بهش نرسه، از پا می‌افته؛ ماشیناش متوقف میشن، کارخونه‌هاش تعطیل میشن و اقتصادش می‌خوابه. صدسال پیش ابرقدرتِ وقت، یعنی انگلستان تصمیم گرفت که یه پایگاه دائمی وسط منطقه‌ی ما داشته باشه. تا بواسطه‌ی این پایگاه دائمی بتونه بر قلب دنیا مسلط باشه. برای همین تصمیم گرفتن به قول خودشون کشور اسراییل رو در سرزمین‌ فلسطین تشکیل بدن. از سرتاسر دنیا صهیوینست‌ها رو جمع کردن و آوردن توی فلسطین. اتفاقا ایرانِ اون روز و حکومت رضاشاه فعال‌ترین نقش و کمک رو در نقل و انتقال صهیونیست‌ها به فلسطین داشت. مهاجرت صهیونیست‌ها به فلسطین بیست سال طول کشید و رژیم صهیونیستی هشتاد سال قبل به پشتوانه‌ی انگلیس ایجاد شد. یعنی 37 سال قبل از انقلاب ما. رژیم صهیونیستی از همون هشتاد سال پیش که تشکیل شد؛ هر روز خودش رو گسترش داد و بعد علاوه بر فلسطین، بخش‌هایی از اردن، مصر، سوریه و لبنان رو هم اشغال کرد. حتی سربازهای اسراییلی تا بیروت پایتخت لبنان هم پیش اومدن. اساسا شعار رژیم صهیونیستی این بود که از رود نیل تا رود فرات، کلش مال ماست. اسراییل همچنان در حال گسترش بود که یهو یه اتفاق غیرمنتظره‌ای افتاد و در ایران انقلاب شد. یکم که گذشت؛ جمهوری اسلامی پشت مردم مبارز لبنان و فلسطین رو گرفت. در فاصله‌ی کمی گروه‌های مقاومت مثل حماس و حزب‌الله سازماندهی شدن و هرچی جلوتر اومدیم قوت بیشتری گرفتن. مقاومت این گروه‌ها باعث شد روند گسترش اسراییل متوقف بشه. سربازهای اسراییلی که تا بیروت جلو اومده بودن، عقب‌نشینی کردن و هرچی زمان گذشت، رژیم صهیونیستی در درون مرزهای اشغالی محصور شد. از این طرف گروه‌های مقاومت قوی‌تر شدن. کدوم رژیم؟ همون رژیمی که می‌گفت اومدم از نیل تا فرات رو بگیرم. (نیل تا فرات یعنی فلسطین و لبنان و سوریه و اردن و عراق و حتی ترکیه)، همون رژیمی که ظرف شش روز ارتش‌های چهار کشور عربی رو شکست داد، الان از پس‌ حماس بر نمیاد. خب، از سیصدسال پیش که خارجی‌ها اومدن توی منطقه‌ی ما، حضورشون همیشه با غارت و بدبختی و قحطی و جنگ مساوی بوده. تا خارجی‌ها از منطقه‌ی ما بیرون نرن، اینجا روی آرامش نمی‌بینه. و طبیعتا وقتی بیرون می‌رن که این پایگاه نظامی بزرگشون که اسراییل نام داره از بین بره. حالا راهبرد و سیاست جمهوری اسلامی برای از بین بردن این پایگاه تروریستی (اسراییل) چیه؟ تکلیف اسراییل آخرش در میادین نظامی و با جنگ حل میشه. ولی باید حواسمون باشه که جنگ یعنی زد و خورد. توی جنگ هرچه قدر بزنیم، همونقدر هم می‌خوریم. جمهوری اسلامی می‌خواد اون جنگ نهایی رو به وقتی موکول کنه که خودش در نهایت قوت و دشمنش در نهایت ضعف باشه. اون‌وقت، آسیب‌های جنگ به حداقل می‌رسه و تلفات کم میشه. اسراییلِ امروز از اسراییل ۲۰ سال پیش خیلی ضعیف‌تر و محصورتره و جمهوری اسلامی می‌خواد همینطور این روند ضعف پیش بره. اسراییل می‌دونه گذشت زمان به نفع ایران و به ضرر خودشه. اینم که می‌بینید ایران تلاش می‌کنه وارد جنگ گسترده و مستقیم نشه، همینه. این ضعف نیست. این درایته. این جلوگیری از آسیبه، این عقلانیته. فرماندهی این میدون مستقیما با خود رهبری هست، ما عزیزانمون رو از دست دادیم ولی یادمون باشه شهادت برای ما افتخاره، الانم همون فرماندهانی که تونستن ظرف بیست سال، اسراییل رو در درون مرزهای اشغالی محصور و گرفتار کنن، می‌دونن الان باید چیکار کنن. جبهه‌ی مقاومت قطعا جواب اقدامات وحشیانه‌‌ی اسراییل رو میده تا متوقفش کنه. ولی در این بین ایران همچنان باز تلاش می‌کنه جنگ گسترده‌ای پیش نیاد. عماد دولت‌آبادی | عضو شوید👇 http://eitaa.com/joinchat/623706320C1d9f760b11