اگر بخواهیم درباره نعمتها فکر کنیم، حجاب بسیار قطوری داریم. عادت از قطورترین حجابهای موجود انسان است که اگر کسی موفق شود آن را کنار بزند دریایی از نور،معرفت، قدرت و سرعت به سراغش می آید. خداوند تبارک و تعالی برای اینکه عادت سراغ ما نیاید و همه چیز برای ما عادی نشود گاهی عادت و تعادل را به هم می‌زند تا یک دفعه بفهمیم که الان چه نعمتی داریم و حواسمان به آن نبوده. مثلاً کسی که نابیناست می‌گوید من همه اموالم را میدهم تا چشمهایم را برگردانید. یا یک کارخانه داری که به خاطر نداشتن پوست دست مجبور است همیشه دستکش دستش کند، حاضر است تمام دارایی ها و ثروتش را بدهد تا مثل دست کارگر های خود، پوست در بیاورد. خدا گاهی از ما می گیرد تا بفهمیم عادت نباید کنیم. وقتی به نعمت، عادی نگاه میکنیم، کورمان می کند. ما اصلاً در نعمتهای خدا فکر نمی کنیم آنقدر بد هستیم که از دریایی که در آن غرق هستیم فقط آن یک کاسه آب برداشته شده را می بینیم. «قلیل من عبادی الشکور » بنده های شاکر من بسیار کم هستند. سبا، آيه ۱۳ ✅پس مهارت های مان را زیاد کنیم و در روز لااقل یک ربع یا ۲۰ دقیقه تمرین فکر کردن کنیم. 💧به بانوی آب بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e