همه ما در روابط اجتماعی روزانه خود حتما کسی را دیدیم یا می شناسیم که به خودنمایی علاقه دارد. اینطور به نظر می رسد کسانی که خودنمایی می کنند افراد خونسرد ، قابل ستایش و دارای برتری باشند ، اما واقعیتِ امر به طور کلی فرق می کند چون در بیشتر موارد افرادی که خودنمایی می کنند احساس ناامنی و یک نوع سرکوب شخصیتی درونی در وجودشان موج می زند. البته دلایل زیادی وجود دارد که یک فرد خودنما بشود و این خصوصیت در این نوع افراد به صورت ذاتی هست نه اکتسابی ، به طوریکه آنها به هر دلیلی دوست دارند که خود را به دیگران نشان بدهند . ناامنی یکی از مهم ترین عاملی است که پشتِ خودنمایی وجود دارد . یک فرد خودنما فقط زمانی به خودنمایی می پردازد که احساس می کند به این حس (خودنمایی) احتیاج دارد ؛ دقیقا زمانی که گمان می کند دیگران او را به حساب نمی آورند و به او توجهی ندارند و یا او را فرد مهمی تلقی نمی کنند به خودنمایی روی می آورد وگرنه انسانی که به خودش ایمان دارد که به اندازه خوب و وجیه و قابل تحسینِ دیگران هست ، دیگر نیازی به خودنمایی ندارد تا به دیگران خوب بودنِ خود را ثابت کند . یک مسئله ی مورد تاکید در مورد فرد خودنما باید دانست ؛ و آن اینکه یک فرد خودنما معمولا نزد همه خودنمایی نمی کند بلکه تنها نزد کسانی به خودنمایی می پردازد که آنها رو تحت تاثیر خود قرار بدهد . خودنمایی باعث می شود که شخصِ خودنما به یک شخصیت هنجارشکن در جامعه تبدیل بشود ، چون فقط تلاش می کند تا اصلاح تصویرِ ذهنی برای مخاطبش انجام بدهد . در واقع آن شخص زمانی به خودنمایی می پردازد که یا دیگران او را به طور منفی ارزیابی می کنند و یا احتیاج به توجه آنها دارد. ناهنجارهایی که پیش زمینه های آنها مختص به خودنمایی است از قبیل چشم و هم چشمی های مدام در زندگی های روزمره افراد ، بی حیایی و بی عفتی و در نهایت بی حجابی و روی آوردن به تجملات دنیایی و .... می توان اشاره کرد که تمامِ اینها منجر می شود که کرامت یک زن زیر سوال برود. در آینده ان شاالله به این موضوعات که اشاره شد می پردازیم ... ✍ ف. دراب چی 💧به بانوی آب بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e