عنایت آقا امام حسین (علیه السلام) به جناب امیرکبیر نقل است: حضرت آیةالله العظمی اراکی مرجع عالی قدر شبی خواب امیرکبیر را می بیند، که امیرکبیر در عالم برزخ به جایگاهی بس متفاوت و رفیع دست یافته است: حضرت آیةالله اراکی در عالم خواب از امیرکبیر سوال می کند؟ که جناب امیرکبیر چه شد که به جایگاه متفاوت و رفیعی در عالم برزخ دست یافتید؟ چون مظلوم کشته شدید و شهیدتان کردند به این مرتبت و مقام رسیدید؟ با لبخند گفت: خیر. چون چندین فرقه ضاله را نابود کردید به مقام بالا و رفیع دست یافتید؟ گفت: نه!!! با تعجب پرسید: پس راز این مقام چیست؟ جواب داد: هدیه مولایم حسین است!!! گفتم چطور و چگونه؟ امیرکبیر در حالی که اشک از چشمانش سرازیر گشته بود. گفت: آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه گردید لذا سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان یاد لب تشنه حسین (علیه السلام) افتادم. به خود گفتم میرزا تقی خان!!! دو تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در دشت کربلا؟ حسین بن علی (علیه‌السّلام) که از سر تا پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود!!! آبش ندادند!!! حسین(علیه السلام) تشنه شهید شد آب ننوشید حال میرزا تقی خان! می خواهی آب طلب کنی؟ از عطش حسین (علیه السلام) حیا کردم، لب به آب خواستن باز کنم و اشک در دیدگانم جمع شد آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین (علیه‌السلام) آمد و فرمود: ای امیرکبیر حالا که به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در عالم برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم. حالا بدانید عنایت امام حسین (علیه السلام) این است که پیکر امیرکبیر در مقبره‌ای در رواق شرقی حرم مطهر سیدالشهدا (علیه السلام) تدفین شده و روی سنگ مزارش چنین نوشتند: آه که در جهان دون، از صدمات این غما ‎ عالم روز واپسین گشت عیان به عالما خاک ملال از جهان، رفت به هفتم آسمان‎ رفت به گلشن جنان، وارث آصف جما‎ کارگشایی متقی، حارس ملک دین تقی ‎ آنکه ز سهم او شقی، شد به سوی جهنما‎ بست چه بار زین سفر، روح امیر نامور ‎ شد زمدار تا مدر، ماه صفر محرما‎ هاتف رحمت خدا، خواند به گوش این ندا ‎ کز در بندگی درآ، تا که شوی مکرما‎ مال وفات او ز غم، کلک سرور زد رقم ‎ گفت که بی زیاد و کم، آه امیر اعظما مرقد امیر کبیر درست در حجره ای در سمت جنوب  شرقی رواق حسینی ، درکنار قتلگاه حسینی قرار داشت که اکنون با باز شدن یک درب تازه به ایوان قبله آستانه حسینی، این حجره به راهرو تغییر یافته و قبر مرحوم امیر کبیر در این مکان مقدس قرار گرفته است.  همچنین، هنگامی که ضریح حضرت حبیب بن مظاهر أسدی را پشت سر نهاده و از رواق کنار ضریح، گام به ایوان می نهید ، قبر او در میانه این مکان قرار دارد. ازسمت راست در جوار قتلگاه و از شمال به ضریح حبیب بن مظاهر (علیه السلام)  صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ دعای خاصه امام حسین جهت استجابت حوائج گویند؛ از حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام روایت شده که می‌فرمایند: پدرم در آن روز که به شهادت رسید (روز عاشورا) مرا به سینه خویش چسبانید و در حالی که از زخم‌هایشان خون، فوران می‌کرد و فرمود: ای فرزند! از من دعایی را که فاطمه علیها‌السلام آن را به من آموخت فراگیر و او از رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) وآن حضرت نیز از جبرییل تعلیم یافته بود تا در حوائج، مهمّات، اندوه و حوادث تلخی که بر او وارد می‌شود و پیش‌آمدهای عظیمی که رخ می‌دهد بخواند.فرمود بخوان: بِحَقِّ یس وَ الْقُرآنِ الْکَرِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوائِجِ السّائِلِینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرَ یا مُنَفِّسَ عَنِ الُمَکُرُوبِینَ یا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُوْمِینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذا وَ کَذا به جای: «و افعل بی کذا و کذا» باید حاجات خود را ذکر نمود.   منابع؛ برگرفته از کتاب کرامات امام حسین(ع) دعوات، قطب الدین راوندی، ص۵۴.