سحر خیزی و محبت خدا محبت فرع معرفت است، در حدیث قدسی خداوند به حضرت موسی فرمود: «کَذِبَ مَن زَعَمَ اَنَّهُ یُحِبُّنی وَ اِذا جَنَّهُ اللَّیلُ نامَ عَنّی؛ دروغ می گوید کسی که گمان می کند مرا دوست دارد و هنگامی که شب فرا می رسد تمام شب را به خواب می رود. بحار الانوار، ج۱۳، ص۳۲۹» کسی که محبت خدا را داشته باشد نمی تواند هشت ساعت بخوابد، خوابش نمی‌برد. مرحوم حداد را خدا رحمت کند، از قول همسرشان نوشته‌اند که ایشان شب ها می خوابید تا حس می کرد ما خوابمان برده، بلند می شد به گوشه ای از اتاق می رفت و مشغول عبادت می شد. دل باید بسوزد و به یاد خدا مشغول شود و چیزی نباید به این زودی انسان را از این حال بیرون بیاورد، این حال باید ملکه شود. انسان تا می‌آید به این جا برسد، خیلی زحمت دارد تا نفس زلال شود، آب شود؛ ولی راهی هم جز این نیست و انسان در غیر این مسیر ارزشی ندارد. چرا که بقیه امور زندگی برای هر کسی در مسیر زندگی یک نوعی از آن هست.‌ ‌ حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: