زمانی که خواستی بخوابی، شایسته است آماده‌ی مرگ شوی و در حال خوابیدن با طهارت باشی و از گناهان توبه کنی و دل خود را از همّ‌ و غم دنیا فارغ سازی و هنگام مرگ و تنها و بی‌کس خوابیدن در قبر را یاد آری، و وصیت خود را نوشته زیر بالین خود گذاری و در نیت برخاستن برای نماز شب باشی، زیرا افتخار مؤمن و زینت او در دنیا و آخرت خواندن نماز در پایان شب است. در وقت خوابیدن، سوره‌ی «توحید» و سوره‌ی «تکاثر» و «آیت‌الکرسِی» می‌خوانی، آنگاه سه مرتبه می‌گویی: الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي عَلا فَقَهَرَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي بَطَنَ فَخَبَرَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي مَلَكَ فَقَدَرَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتَىٰ، وَيُمِيتُ الْأَحْياءَ، وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ. خدا را ستایش که برتر شد و چیره گشت و خدا را ستایش که باطن شد و آگاه گشت و خدا را ستایش که مالک گشت و توانا شد و خدا را ستایش که مردگان را زنده می‌کند و زندگان را می‌میراند و او بر هر کاری تواناست. پس تسبیح حضرت زهرا را می‌گویی و بر طرف راست، به شکل مُرده که در قبر گذاشته می‌شود می‌خوابی، اما خوابیدن به‌صورت محتضر [یعنی کسی که مشرف به مرگ است]، شیخ ما ثقة الاسلام نوری در «دارالسلام» فرموده: آن را در هیچ خبر و اثری نیافتم، آری غزالی آن را ذکر کرده و شک نیست که رشد و هدایت در مخالفت با رأی اوست. اگر خواستی برای نماز شب یا غیر آن، بیدار شوی ولی از چیره شدن خواب برخود می‌ترسی، آیه‌ی آخر سوره «کهف» را بخوان: ﴿قُلْ إِنَّمٰا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحىٰ إِلَيَّ أَنَّمٰا إِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ فَمَنْ كٰانَ يَرْجُوا لِقٰاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صٰالِحاً وَ لاٰ يُشْرِكْ بِعِبٰادَةِ رَبِّهِ أَحَداً﴾ بگو: جز این نیست که من بشری چون شمایم، [با این تفاوت که] به من وحی می‌شود که: معبود شما فقط خداوند یکتاست؛ پس کسی که به لقای پروردگارش امید دارد باید کار شایسته انجام دهد و هیچ‌کس را در پرستشِ پروردگارش شریک نگیرد‌. از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: هیچ‌کس در وقت خوابیدن، این آیه را نمی‌خواند مگر این‌که بیدار می‌شود در ساعتی که می‌خواهد بیدار شود.