سجده، نشان تذلّل و خاكساری در برابر خداوند و عالیترین درجه عبودیت است. انسان با سجده، خود را همرنگ با هستی میكند: « وَلِلَّهِ یَسْجُدُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ... و آن چه در آسمان ها و زمین است ، برای خدا سجده می کنند