. #مرتبط ⭕️ دیانت و سیاست #سوال❓چرا سیاست را با دیانت قاطی می‌کنید؟ دین از سیاست، جداست. 📝 #پاسخ: 🗣 تا سیاست را چه معنا کنید؟! شاید چون با شنیدنِ سیاست، یادِ معاویه و یزید می‌افتید، با آن مخالفید! شما سیاست را به ریاست طلبی، نفاق، ویژه‌خواری، منفعت‌طلبی، ستمگری، تضییعِ حق الناس، فریب و دروغ معنا می‌کنید. ✅ در حالی که می‌توانید سیاستِ علوی که خروجی‌اش عدالت‌ورزی است را نیز ببینید. البته شما حق دارید این طور فکر کنید. چون غالبِ سیاستمدارن و حاکمان در طولِ تاریخ، ستمگر بوده‌اند. ☝️ اگر سیاست را بمعنایِ اداره‌ی جامعه بدانیم و عادل‌ترین انسان‌ها را بعنوانِ حاکم برگزینیم، اتفاقا سیاست می‌شود مقدس. بخاطر همین است که در سلام‌هایِ ابتدائیِ زیارت جامعه، امامانِ معصوم را با لقبِ "ساسة العباد" بمعنای سیاستمردانِ مردم یاد می‌کنیم. ❗️اساسا چون ما مردم زمینه‌ی بهره‌مندی از حکومتِ معصومین را فراهم نکرده‌ایم، دچارِ سیاست‌مدارانِ مکار شده‌ایم. سیاست اگر با اصولِ دینی و الهی شکل نگیرد، خروجی‌اش ظلم و تبعیض می‌شود. ✍️ بقولِ شهید مدرّس "سیاستِ ما عینِ دیانت ما است". از ابتدایِ خلقتِ انسان، دعوا سرِ خدا نبود! دعوا سرِ خلیفه و جانشینِ خدا در زمین بود! یعنی دعوا، کاملاً سیاسی بود. ابلیس با عبادتِ خدا و نماز که مشکل نداشت، سرپیچی‌اش وقتی شروع شد که خدا گفت آدم باید خلیفه باشد. سخت‌ترین و پر لغزش‌ترین آزمونِ خدا، آزمون با ولایت است! ➕هنوز هم دعوا سرِ خلیفه است! آیا فلان طاغوت باید خلیفه‌ی جهان باشد یا امامِ زمانِ منصوب از جانبِ خدا؟ طبیعتا کسی که دین‌دار باشد ولی به حاکمیت و سیاست کاری نداشته باشد، خطری او را تهدید نمی‌کند. اما کسی که مدعیِ ریاست و حاکمیتِ امامَش بر جهان باشد، در معرض خطر قرار می‌گیرد. اصلا قائل بودن به مهدویت و حکومت جهانیِ مهدوی، یعنی شیعه یک دینِ کاملا سیاسی است. ✍️ هدف از دین و دین‌داری، رسیدنِ به حاکمیتِ الله است. این حاکمیت بدستِ جانشینِ خدا باید محقق شود. حالا آیا کسی که برای ظهور امام تلاش نمی‌کند، آیا می‌توان نامَش را دین‌دار واقعی نامید؟! دین فقط عبادتِ فردی در پستویِ خانه نیست؛ اقامه‌ی دین و حاکمیتِ الهی بر زمین است. ➕ اشکالاتِ فعلیِ نظامِ ما اتفاقا محصولِ تفکرِ "جدائی دین از سیاست" است. وقتی مبانیِ دینی در بانکداری و اقتصاد و بهداشت و معماری و آموزش و حکمرانی، وارد نمی‌شود و دولت‌مردانِ ما دقیقا با مبانیِ غربی کشور را اداره می‌کنند، خروجی‌اش می‌شود فساد و نزول و رانت و تبعیض. ❌ اما به اسمِ اسلام تمام می‌شود!! چون آن ریشویِ پیشانی به مُهر بسته، تظاهر به دین‌داری می‌کند اما در واقع آمریکا پرست است. اسلام به ذاتِ خود ندارد عیبی / هر عیب که هست از مسلمانی ماست. ❓اگر دین از سیاست جدا بود، چرا امام حسین این‌دو را مخلوط کرد؟ اگر امام نیز مانند سلیمان بن صرد خزاعی به نماز و محرابَش می‌چسبید که درد سری برایَش ایجاد نمی‌شد. انبیاء و امامان اتفاقاً چون رجل سیاسی بودند همواره توسطِ صاحبان قدرت و سلاطین مورد تهدید و تعقیب قرار می‌گرفتند. 👌پیامبران اگر یک عابدِ محراب نشین بودند، کسی با آنان کاری نداشت. عاشورا و کربلا یعنی شیعه با سیاست و حکومت کار دارد. کسی که خلافِ این عقیده را دارد باید برای باورِ خود دلیل و مدرک بیاورد. 🔔 اگر غالبِ انبیاء و امامانِ ما موفق به تشکیلِ حکومت الهی نشدند، دلیلَش همراه نبودن مردم بود. دلیلَش این نبود که امامان به دنبال تشکیل نهضت منسجم الهی و حکومت نبودند. همین‌که داوود و سلیمان، یوسُف نبی، رسول الله، امیرالمومنین، امام مجتبی و بعدَش امام زمان تشکیلِ حکومت داشتند و خواهند داشت، نشان می‌دهد اتفاقاً انبیاء و امامان در جایگاهِ حاکمِ جامعه‌اند و برای تشکیلِ حکومتِ الهی در مقابلِ حکومت طاغوت مبعوث شده‌اند. ➕بگذریم از این‌که فرم خیلی از احکام و دستورات قرآنی طوری است که نیاز به حاکمیت و حکومت اسلامی دارد: مثلا آیاتِ جهاد، قضا، استکبار ستیزی، تبعیت از رسول بعنوان رهبریِ دینی، اجرای حدود الهی مثلِ تازیانه و اعدام و... . کسی که اسلام را یک دین سیاسی و حکومتی نداند، بیش از نیمی از دستورات قرآن را باید تعطیل کند!! خلاصه آن‌که اگر کسی گفت "دین از سیاست جدا است" خلافِ منطق دین حرف زده است. ✍️ خداوند در آیه‌ی 251 بقره و در قصه‌ی جالوت به این نکته اشاره می‌کند که اگر حکومت مقتدر و نیرومندی نباشد و جلوی سرکشان را نگیرد، زمین پر از فساد می‌شود. همچنین ذیل آیه‌ی 246 تصریح شده که دلیل شکستِ بنی اسرائیل و تسلط دشمن، این بود که آنان حاکمیت قوی نداشتند. ✍سیدمحمدمهدی صدری #جهادگرتبیین