🔔 مردم بیدار، سیاست بیدار عرصه سیاست در روزگار مدرنیته دستخوش تغیّر و گاهی سردرگمی قرار گرفته است؛ متاسفانه خصلت سیاست خود‌فراموشی، مردم‌فراموشی و منفعت‌گرایی است. سیاست در بسیاری موارد نه تنها لباس خدمت نپوشاند بله لباس تزویر و دنیا‌طلبی به خود گرفت؛ لباسی که فقط برای جش‌های اشراف مناسب است؛ سیاست، با چنین حال و روزی درمان که هیچ، شوک دائم می‌طلبد تا مگر کمی به هوش آید. در چنین شرایطی اگر دولت‌ها و آدم‌های صالح بخواهند قدمی در خدمت دین و مردم بردارند، چه‌بسا دچار مشکلات عدیده و پیچیده شوند؛ یکی از این مشکلات، مسئولان و آدم‌های بد، و بدتر از آن، وجود آدم‌های خوبی است که «راه و چاه» گم می‌کنند و در شلوغی کار و غلبه هوس، خود و دیگران را فراموش می‌کنند. این‌جاست که هیچ مسئولی از وسوسه شیطان و هوای آدمی در امان نمی‌ماند و همواره «مار خوش خط و یالِ سیاست» او را به سوی خود می‌خواند! پرسش این‌جاست؛ خصلت سیاستی که حتی خوب‌ها از آن در امان نیستند چیست؟ و چگونه می‌توان دوایی برای «نامُردگی» و «زنده‌مانیِ» سیاست‌مداران یافت؟ در چنین حال و هوایی مردم می‌توانند به داد سیاست و سیاست‌مداران برسند و با نظارت، مطالبه و اعتراضی که قالب امر به به معروف و نهی از منکر داشته باشد، زنگ هشدارِ غفلت سیاسیون بشوند. گاهی مسئولی به خواب ناز می‌رود و یا به مدیر، رئیس دولت و بالادستی خود اطلاعات نادرست می‌دهد؛ این‌جاست که مردم باید در صحنه باشند و خودشان آمار و ارقام و یا تصمیمات نادرست را از مجرای صحیح پی‌گیری کنند. بنابراین سیاست خفته را ظرفیتی به نام «مردمِ بیدار» پوشش خواهد داد؛ هرگاه مردم بیدار باشند، سیاست‌مداران جرأت «خاموش‌باش» و «غفلت» به خود نخواهند داد و البته که بیداری مردم هیچ‌گاه به معنی بی‌احترامی و سلب امنیت اجتماعی نیست، بلکه به معنی پی‌گیری و کنش‌گری است. بی‌شک یکی از جلوه‌های «مردمِ بیدار و ناظر» رسانه‌ها هستند؛ فضای مجازی و روزنامه‌ها نباید در باتلاق تعریف‌گرایی، تخریب‌گرایی، تعصب و جناح‌خواهی فرو روند؛ فارغ از آن‌که چه گروه و اشخاصی بر سر کار هستند، باید حقیقت را یافت و سیاست‌مداران را با «خط‌کش حق» در مدارِ تحلیل آورد و از درد دل مظلوم و مردمی که حق‌شان پایمال شده است فریاد سر داد. «مردم بیدار» «سیاست بیدار» رقم می‌زنند و «سیاست بیدار» در عرصه خدمت خواهد ماند. ✍ علی کردانی https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9