🔸انتقاد انقلابی، مرحبا 👏 «ای نشسته صف اول! به عدالت برخیز مالک راه علی شو، به شجاعت برخیز هان مبادا که چنان دولت قبلی، فردا گردن دولت قبلی فکنی مشکل را! گوش این مردم از این وعده و آن وعده پر است وقت تنگ است نبایست که لحظه نشست درد دل‌هاست خوشا گوش کنی مردم را نه که خاموش و فراموش کنی مردم را» چندی بود که دل‌های خسته و شکسته انقلابیون گوشی برای شنیدن نداشت و ناله‌های مردمی که سهم‌شان فقط و فقط صبر کردن بود راه به جایی پیدا نمی‌کرد! نمی‌دانم گره کار در کجاست؟ و چه زمان و چگونه قرار بر رفع آن خواهد بود؟ اما می‌دانم اگر ردپای آوای مظلومان گم شود و فریاد عدالت‌خواهی انقلابیون خاموش بماند، آن‌گاه دیگر امیدی نخواهد ماند! هر چند که تا به حال مشکلات بسیاری گریبان‌گیر مردم شده است، اما شاید همینکه امید به انتقاد و تغییر دارند آن‌ها را در میدان نگه داشته است؛ درست مثل راهپیمایی ۲۲ بهمن، همه می‌آیند چون امید دارند. در نگاهی عمیق و دقیق، فریاد عدالت‌خواهی به منزله امید داشتن و انتقاد کردن صحیح و بجا، به معنی دوست داشتن است؛ «انتقاد بجا» و «فریاد عدالت‌» دو مسیر ماندگاری است. اگر از صدای انتقاد ترسیدیم، باید از «نبودِ انتقاد» بیشتر بترسیم، اگر مشکلات انقلاب را انقلابیون دلسوز نگفتند، کسانی دیگر به صورت‌های دیگر خواهند گفت، اگر ما بر سر دولت فریاد نزدیم، کسانی دیگر به گونه‌های دیگر فریاد می‌زنند، اگر ما به هوای اینکه دولت از خودمان است، علیه کمبودها و کاستی‌ها سخن نگفتیم، کسانی دیگر به شیوه‌های بدتر سخن می‌گویند. گره مشکلات در دست مردم و انقلابیون است، دولت‌ها باید پاسخ‌گو باشند و بدانند مردم پیگیر آن‌ها هستند، نه تعریف‌گو و بله‌قربان‌گویِ آن‌ها؛ حالا دولت هر که می‌خواهد باشد؛ «بله، حتی شما دوست عزیز». «حق مردم نه زمین‌بازی و دست‌اندازی‌ست حق مردم نه چنین صنعت خودروسازی‌ست مردم ما که نکردند دریغی از جان صد دریغ است که مانند کنون در غم نان» ✍ علی کردانی #دوستان_انقلاب #سیاسی https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9