✍‏آقای ظریف! برای ما، شما یادآور دوران سیاه ریاست روحانی بر مملکتید؛ دوران تحقیر مردم در صف های طویل سبد کالا؛ سرخی ها و ریزش های مکرر بورس؛ یادآور اونچنان رونقی که هرگز محقق نشد؛ یادآور برجامِ تقریبا هیچ؛ دوران سکوت بی انتهای یک مارپیچ؛ قطعی مکرر برق؛ جیره بندی آب، نارسایی گاز؛ خزانه منفی؛ مشکلات مالی؛ سفره های خالی؛ کاخ گلستان و سرقت قالی؛ دوران کابینه خانوادگی؛ روزگار تلخ بی عرضگی؛ دوران فقر مردم و تحمیل گرسنگی؛ آقای ظریف! شما یادگار فاجعه مدیریت کرونایید؛ یادآور ۷۰۰ کشته در روز؛ تحمیل مصیبت های جگر سوز؛ مرگ مهرداد میناوند، علی انصاریان، زجر پزشکان، تنهایی پرستاران؛ درد هپکو، رنج هفت تپه، کارخانه های تعطیل، پروژه های رها شده، گریه مادران، بیکاری کارگران؛ نفتی که نمیفروختیم؛ گازهایی که در مشعل ها میسوختیم؛ بدهی های انبوه، خنده های سمی. آقای ظریف! شما یادآور صبح های تلخ جمعه و فاجعه بنزینید؛ هک های مکرر سیستم ها، امنیتی که تضعیف شد؛ غروری که سرکوب شد. لبخندتان برای دشمن بود و فریادتان بر سر ما؛ شما همانی هستید که گفتید تحریم ها از روز اجرای برجام لغو میشود، اما هیچ وقت نشد که بشود، تا اینکه رئیسی آمد و دردها یکی پس از دیگری کمتر و کمتر شد؛ استرس ها رفت، آرامشی نسبی حاکم شد؛ جای تو را امیرعبداللهیان شهید گرفت؛ میلیاردها پولمان را آزاد کرد؛ خزانه ای که به تاراج رفته بود پر شد؛ حقوق کارمندان و کارگران و بازنشستگان تامین، و فروش نفت بدون برجامِ مسخره شما به حدود دو میلیون بشکه در روز رسید؛ انبارهای کالاهای اساسی پر شد و کشور از ورشکستگی نجات یافت؛ آقای ظریف! دولت پزشکیان اگر تشکیل شود از روحانی هم ضعیف تر است؛ او در برنامه هایش نشان داده که از خود هیچ ندارد و احتمالا فردا اختیار همه چیز را به دست امثال شما خواهد سپرد. جناب قهرمان کارتونیِ دیپلماسی! سکه بگیر اعظم! سر جدت همانجا در خانه ات بنشین و حقوقت را از جمهوری اسلامی بگیر و بخور؛ هم برای عاقبت خودت بهتر است و هم حال دل مردم باز بد نمیشود..!!؟