مادرم می گوید آن سالها که نانوایی نبود. وقتی مراسم عزا بود ، صاحب جلسه آرد و هیزم را پشت در خانه ی چند خانواده توانمند روستا میگذاشت تا به قدر توان برای روز برگزاری مراسم نان بپزند. حالا امروز زنان بیرجندی نشسته اند پای تنور و آرد خمیر می کنند. گرچه نانوایی زیاد است، اما... میخواهند نان مراسم را خودشان خمیر کنند. لا به لای هر مشت آرد غم بتکانند و دل سبک کنند. بعضی زنان ما عادت دارند اشک روز عزا را پای تنور موقع پخت نان در سکوت، با کنج چارقد پاک کنند. و امروز در عزای شهید جمهور، زنان پای کارند... امروز زنها نان می پزند و اشک‌میریزند. اما نمی گذارند کار بر زمین بماند. https://eitaa.com/basamar