سازمان کشتار جهانی آمریکایی (بهداشت جهانی) طب سنتی را قبول دارد اما در ایران قبول ندارند!!!!!!! چهارشنبه / ۹ بهمن ۱۳۹۸ / ۱۱:۳۴ دسته‌بندی: رسانه دیگر کد خبر: 98110805491 منبع : مطبوعات چاپ طب سنتی؛ واقعیت امروز یا افسانه دیروز؟ سازمان بهداشت جهانی درباره طب سنتی چه موضعی دارد؟ وضعیت طب سنتی در جهان - از چین تا آمریکا - چگونه است؟ چرا جامعه ما در قبال طب سنتی و مدرن، دچار دوگانگی شده است؟ برای درمان بیماری ها به کدام یک از دو طب سنتی و مدرن اعتماد کنیم؟ به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «این روزها و بعد از سوزاندن تأسف بار کتاب مرجع پزشکی "هاریسون" بحث های مرتبط با طب سنتی، بسیار داغ شده است. به این بهانه می خواهیم ببینیم که طب سنتی خوب است یا خیر؟ علم است یا کلاهبرداری؟ مفید است یا مضر یا بی فایده؟ قبل از هر چیز یک نکته را تصریح می کنیم: ما در این مطلب، راجع به طب سنتی صحبت می کنیم نه درباره کسانی در این رشته کار می کنند. همچنین، طب اسلامی را نیز همان طب سنتی قلمداد می کنیم. برای این که مطلب طولانی نشود، آن را در چند بند خلاصه می کنیم: قرن‌ها درمان طب سنتی، در طول قرن های متمادی، انسان های زیادی را با موفقیت درمان کرده است. بیهوده نیست که کتاب "قانون" بوعلی سینا به مدت ۷۰۰ سال، کتاب مرجع پزشکی جهان بوده و در دانشگاه های اروپا نیز تدریس می شده است. اگر طب سنتی، کارایی نداشت، قطعاً در گذر زمان از بین می رفت ولی واقعیت این است که همین امروز هم افراد زیادی با روش های طب سنتی درمان شده اند. احتمالاً هر کدام از ما نیز افرادی را سراغ داریم که با روش ها و داروهای طب سنتی درمان شده اند. با این حال، نباید در کارایی طب سنتی اغراق کرد و آن را معجزه وار درمانگر همه دردها و بیماری ها دانست. طب سنتی برای بسیاری از بیماری ها، درمان دارد و برای بسیاری از بیماری ها نیز راهکاری ندارد. از طب سنتی باید در حد و اندازه خودش انتظار داشت و از پزشکی مدرن نیز البته همین طور. طب سنتی و سازمان بهداشت جهانی بر خلاف تصورات عمومی که طب سنتی را یک موضوع منسوخ می دانند، سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، طب سنتی ملل مختلف را به رسمیت می شناسد و در سال های اخیر کشورها را به توسعه طب سنتی خود و ترویج "آموزه های تأیید شده" آن حتی در سطح جهانی تشویق می کند. دکتر مارگارت چان مدیر کل سازمان جهانی بهداشت در همایشی در فوریه ۲۰۱۳ تاکید کرد که "طب سنتی در موارد تایید شده از جهت کیفیت، ایمنی و اثر بخشی، برای دستیابی به شعار و هدف دسترسی همه مردم به مراقبت های بهداشتی کمک کننده و راهی برای مقابله با افزایش بیماری های غیر واگیر مزمن است." سازمان بهداشت جهانی، همچنین استراتژی مشخصی برای طب سنتی تدوین کرده است و بنا دارد سهم طب سنتی در بهداشت، پیشگیری و درمان را در جهان افزایش دهد. بر اساس این استراتژی سازمان بهداشت جهانی، کشورهای عضو را تشویق می کند که طب سنتی کشور خود را به عنوان بخش مهمی از نظام سلامت کشورشان به رسمیت بشناسند و علوم مرتبط با طب سنتی خود را با دیگر کشورها به اشتراک بگذارند کما این که چین هم اکنون طب سوزنی خود را در بیش از ۱۰۰ کشور جهان توسعه داده است. در وزارت بهداشت ایران نیز "دفتر طب ایرانی" تشکیل شده است که در این باره با سازمان بهداشت جهانی همکاری می کند. لزوم ساماندهی طب سنتی در ایران هر کسی به خود اجازه می‌دهد که بدون داشتن دانش کافی از طب و صرفاً با خواندن چند کتاب یا طی یک دوره چند روزه، ادعای طبابت سنتی کند. این در حالی است که تجربه کشورهایی که طب سنتی در آنها قدمت بیشتری دارد، نشان می دهد که هر چه این عرصه نظام مندتر باشد، خروجی بهتری دارد. به عنوان مثال در هنگ کنگ و چین - دارای یکی از قدیمی ترین طب های سنتی جهان با هزاران سال سابقه - هر کس که بخواهد به عنوان درمانگر طب سنتی فعالیت داشته باشد باید با دارا بودن مدرک کارشناسی، دوره های آموزشی مفصلی طی کند، امتحان دهد و از انجمن پزشکان طب چینی مجوز بگیرد. این مجوز، تنها سه سال اعتبار دارد و بعد از آن نیز برای تمدید، باید دوره های آموزشی لازم را طی کند و آزمون دهد. در ایران نیز دانشکده طب سنتی ایجاد شده و پزشکان می توانند تخصص خود را در رشته طب سنتی بگیرند. با این حال، هنوز برای افراد پرشمار غیر پزشکی که در این زمینه فعالیت دارند، ساز و کار مشخصی وجود ندارد. وضعیت در جهان چگونه است؟ بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۲۵۰ هزار درمانگر در ژاپن در زمینه طب سنتی ژاپنی (کامپو، موکسا، ماساژ درمانی، فتیله گذاری، جودو درمانی و ... ) فعال هستند و ۸۴ درصد از پزشکان ژاپنی از رویکرد "کامپو" که مبتنی بر گیاه درمانی است، استفاده می کنند؛ سازمان های بیمه نیز بخش عمده ای از خدمات طب سنتی را تحت پوشش دارند.