من جان خود را فدای هیچ و پوچ نکردم وقتی وارد جبهه شدم، محیط ساده و بی آلایش و رفتار برادرانه همسنگران را دیدم و به بی ارزشی زندگی پی بردم، چون انسان وقتی در مواقع خطر به فکر فرو می رود، می بیند فاصله اش تا مرگ چقدر کم می باشد، از یک مو کمتر و فکر می کند، چرا باید فقط برای مدتی که زنده هستیم توشه جمع کرد؟ چرا باید فقط دنیا را در نظر گرفت؟ من خودم تا قبل از این بیشتر به فکر تفریح بودم و در خوشی غوطه می خوردم، حال فکر می کنم چه بیخود گذشت لحظاتی که آن طور صرف می شده و چه بیخود و بی‌ثمر بوده ام مثل درخت خار. @basetaregan_ir www.basetaregan.ir