🔻نامش علی(ع) و مقامش اعلی ✍️ #صالح_جهانبین 🔺تا رسول خدا در قید حیات بود، همچون سربازی فداکار گرد او می‌گردید، خورشید رسالت در مدار خود باوفاتر از او ندید. اخلاص خویش را تا بدانجا رساند که خدا ضربتش در میدان جنگ را از عبادت جن و انس برتر اعلام کرد. برای دفاع از دین خدا هیچ واهمه نداشت، تا آنجا می‌جنگید که همسرش زهرا(س) پس از جنگ هر زخم را می‌بست، زخمی دیگر سر باز می‌کرد. چشمان آیت بینش لحظه به لحظه آیات الهی را شکار می‌کرد و از هر نشانه بهانه‌ای برای تقرب خود به خدا می‌ساخت. از همان کودکی مدافع سرسخت پیامبر بود، تا آنجا که در کوچه‌ها خود را سپر پیامبر می‌کرد و طعم سنگ و خار به جان می‌خرید تا جان گرامی پیامبر کمتر در معرض آسیب قرار داشته باشد. در میدان نبرد چون کوه استوار و در میدان عبادت چون فرزند از دست داده می‌گریست. در امر حکمت سرمنشاء علم و در ترجمان قران تفسیر عینی آن بود. حاکمیت را ابزار تقرب به خدا و سعادت جمعی جامعه می‌دید، قدرت را تنها برای بسط عدل، احیای توحید و احقاق حق اعمال می‌کرد. در بیت المال بستگان خویش را همانقدر شریک می‌دانست که دیگر آحاد جامعه اسلامی را، تا آنجا که برادرش تاب چنین عدالتی نیاورد و به دامان معاویه شتافت، تا شاید مشکلش را حل کند. هر روز صبح هنگام رسیدن به خزانه به طلاها و نقره‌ها می‌نگریست و با آنها صحبت می‌کرد: دور شوید ای طلا و نقره‌ها که شما هیچ در چشم فرزند ابوطالب نیایید. سرچشمه عدالتش دامان دخترش را هم گرفت، تا آنجا که وقتی فهمید از بیت المال گردنبندی به امانت برده او را فراخواند و بانگ زد: به خدا قسم که اگر غیر از امانت برده بودی همچون دیگر عاصیان با تو برخورد می‌کردم. 🔺 آدمی وقتی می‌بینید دشمن قسم خورده او معاویه، در مقام تعریف از شخصیت علی(ع) چنین می‌گوید که: "هان، دیگر مادری پیدا می‌شود که همچون علی بزاید؟ زمین دیگر همچون او به خود نخواهد دید." زبانش از توصیف علی بند خواهد آمد. تنها می‌ماند حرف دلی از شاعر محترم جناب آقای سهرابی که حال دل محبین را چنین قلم می‌زند: یا رب کجاست حیدر کرار من کجاست/ ویران شدم به عشق ِتو، معمار من کجاست/ با من ندارباش بگو دار من کجاست/آن نخل آرزوی ثمردار من کجاست/ در کربلا بکار برایم تو دار را ➖➖➖➖➖➖➖ 📡 بهترین تحلیل‌های روز را در خیابان انقلاب بخوانید.👇 ✅ ثامن دره شهر