🔴همیشه و در پس چنین حادثه‌هایی، حراف‌های پشت کیبورد و به دور از آتش معرکه، می‌نویسند که "آبروی جبهه مقاومت رفت". ▪️غرغروهای پشت میز نشین و قلیان‌کش و آیفون‌پرست و توییترباز و عاشق کافه و رستوران‌های سلف‌سرویس را چه به آبروی جبهه مقاومت؟! ▪️حکایت این جماعت، حکایت همان‌هایی که در آشوب‌های خیابانی 88، در وبلاگ‌هایشان، بسیجیان کف میدان را نقد می‌کردند. ▪️کدام آبرو؟! آبرو زمانی می‌رود که تفنگ‌ها زمین گذاشته شود و دست‌ها به نشانه‌ی تسلیم بالا رود. ▪️آبرو برای مسلمانان در تاریخ معاصر، از فریادهای نواب صفوی و مدرس شروع شد؛ آبروی اصلی را خمینی به ما داد. آبرو یعنی در لبنانی که پیش از انقلاب، شیعیانش در اقلیت بودند، امروز حزب‌الله قدرتنمایی می‌کند. ▪️آبرو یعنی در عراقی که حرم مولا علی را با گلوله‌ی تانک می‌زدند، امروز شیعیانش با موشک، آمریکایی‌ها را به درک می‌فرستند. ▪️آبرو یعنی در یمنی که عبدالله صالح‌اش از صدام در جنگ با ایران پشتیبانی می‌کرد، امروز پهپاد بلند می‌شود و در تل‌آویو و در نزدیکی سفارت آمریکا منفجر می‌شود. ▪️آبرو یعنی ایران بزرگ که روزگاری مستعمره استراتژیک آمریکا بود، اسرائیل را پهپادباران و موشک‌باران می‌کند و اسرائیل از پاسخ نظامی، فرار می‌کند. ⏪استوری‌بازان به جای نگرانی برای "آبروی جبهه مقاومت"، نگران جهان‌بینی ماتریالیستی خودشان باشند.