🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸عید فطر؛ غنیمت یک ماه روزه داری🔸 وقتی انسان مالیات می‌دهد، می‌گوید غرامت داده‌ام و باید این‌ها را داد. وقتی سرمایه گذاری می‌کند، چیز گرانی را ارزان می‌خرد می‌گوید غنیمت. وقتی انسان عبادت می‌کند و می‌گوید که ناچاریم عبادت کنیم، بر ما واجب شده است، احساس غرامت می‌کند، اجرش پایین می‌آید. اما وقتی عبادت می‌کند، شاد می‌شود، لذت می‌برد، از اینکه موفق به بندگی خدا شد، اجرش را همین شادی بالا می‌برد. قَالَ النَّبِی: «مَنْ سَرَّتْهُ حَسَنَاتُهُ وَ سَاءَتْهُ سَیئَاتُهُ فَذَلِک الْمُؤْمِنُ حَقّا» (بحار الانوار ج 33 ص 549) هر کس کارهای زشتش او را ناراحت کند و کارهای خوبش خوشحالش کند، به تحقیق که مؤمن است. نه کار بد آدم را مأیوس کند، نه کار خوب آدم را مغرور کند. خوشحالی غیر از غرور است و ناراحتی غیر از یاس است. مؤمن اگر کار بد کند، مأیوس نمی‌شود. کار خوب هم بکند، مغرور نمی‌شود. عید فطر را برای همین ابراز خوشحالی قرار دادند که انسان از اینکه یک ماه توانسته خدا را اطاعت کند، یک ماه با خودش مبارزه کند، این را یک غنیمت بداند، این را معامله‌ای پر سود بداند و از این معامله خوشحال باشد. هر چه انسان از عبادتش بیشتر لذت ببرد، ثواب بیشتری می‌برد. چرا؟ چون معامله‌اش را سودمندتر می‌کند. کسی که نماز می‌خواند می‌گوید یک میلیون گیرم آمد، یکی دیگر می‌گوید ده میلیون گیرم آمد تفاوت انسان‌ها در این است که قیمت نماز را چقدر بدانند. هر چقدر تصور بکنی، ثواب روزه بیشتر از آن تصور است.