وصیت اول: شما را به تقوای الهی سفارش می‌نمایم. وصیت دوم: و اینکه دنیا را مجویید اگرچه دنیا شما را بجوید. وصیت سوم: و بر آنچه از دنیا از دستتان رفته متاسف نباشید. وصیت چهارم: حق بگویید. وصیت پنجم: و برای ثواب الهی بکوشید. وصیت ششم: دشمن ستمگر و یار ستمدیده باشید. وصیت هفتم: شما (امام حسن و حسین علیهما السلام) و همه فرزندان و خاندانم و هر که این وصیتم به او می‌رسد را به تقوای الهی و نظم در زندگی و اصلاح بین مردم سفارش می‌کنم، چرا که از جد شما (ص) شنیدم که می‌فرمود: «اصلاح ذات‌البین از عموم نماز و روزه بهتر است.» وصیت هشتم: خدا را خدا را درباره یتیمان، آنان را گاهی سیر و گاهی گرسنه مگذارید و مباد که در کنار شما تباه شوند. وصیت نهم: خدا را خدا را در رابطه با همسایگان، که مورد سفارش پیامبر شمایند و پیوسته به آنان سفارش داشت تا جایی که گمان بردیم میراث‌برشان خواهد ساخت! وصیت دهم: خدا را خدا را درباره قرآن، نباید که دیگران در عمل به آن از شما پیشی بجویند. وصیت یازدهم: خدا را خدا را درباره نماز، که نماز عمود دین شماست. وصیت دوازدهم: خدا را خدا را درباره خانه پروردگارتان، تا وقتی هستید آنجا را خالی مگذارید که اگر خالی گذاشته شود از کیفر حق مهلت نیابید. وصیت سیزدهم: خدا را خدا را درباره جهاد با اموال و جان و زبانتان در راه خدا. وصیت چهاردهم: بر شما باد به پیوند با هم، و بخشش مال به یکدیگر و بپرهیزید از دوری و قطع رابطه با هم. وصیت پانزدهم: امر به معروف و نهی از منکر را وانگذارید، که بدکارانتان بر شما مسلط شوند، آن‌گاه دعا کنید و به اجابت نرسد.