وصیت اول: شما را به تقوای الهی سفارش مینمایم.
وصیت دوم: و اینکه دنیا را مجویید اگرچه دنیا شما را بجوید.
وصیت سوم: و بر آنچه از دنیا از دستتان رفته متاسف نباشید.
وصیت چهارم: حق بگویید.
وصیت پنجم: و برای ثواب الهی بکوشید.
وصیت ششم: دشمن ستمگر و یار ستمدیده باشید.
وصیت هفتم: شما (امام حسن و حسین علیهما السلام) و همه فرزندان و خاندانم و هر که این وصیتم به او میرسد را به تقوای الهی و نظم در زندگی و اصلاح بین مردم سفارش میکنم، چرا که از جد شما (ص) شنیدم که میفرمود: «اصلاح ذاتالبین از عموم نماز و روزه بهتر است.»
وصیت هشتم: خدا را خدا را درباره یتیمان، آنان را گاهی سیر و گاهی گرسنه مگذارید و مباد که در کنار شما تباه شوند.
وصیت نهم: خدا را خدا را در رابطه با همسایگان، که مورد سفارش پیامبر شمایند و پیوسته به آنان سفارش داشت تا جایی که گمان بردیم میراثبرشان خواهد ساخت!
وصیت دهم: خدا را خدا را درباره قرآن، نباید که دیگران در عمل به آن از شما پیشی بجویند.
وصیت یازدهم: خدا را خدا را درباره نماز، که نماز عمود دین شماست.
وصیت دوازدهم: خدا را خدا را درباره خانه پروردگارتان، تا وقتی هستید آنجا را خالی مگذارید که اگر خالی گذاشته شود از کیفر حق مهلت نیابید.
وصیت سیزدهم: خدا را خدا را درباره جهاد با اموال و جان و زبانتان در راه خدا.
وصیت چهاردهم: بر شما باد به پیوند با هم، و بخشش مال به یکدیگر و بپرهیزید از دوری و قطع رابطه با هم.
وصیت پانزدهم: امر به معروف و نهی از منکر را وانگذارید، که بدکارانتان بر شما مسلط شوند، آنگاه دعا کنید و به اجابت نرسد.