✍️چرا غربگرایان داخلی از پیروزی دموکراتها ذوق زده اند؟ 🔰قرآن کریم دو مصداق خاص از دشمنان خارجی برای جامعه اسلامی زمان پیامبر(ص) برشمرده است؛ «یهودیان لجوج» و «کفار و مشرکین لجوج قریش». تأمل در آیات قرآن کریم و وقایع تاریخی نشان می دهد که هرچند هر دو دسته از دشمنان رسول خدا(ص) در یک درجه از دشمنی با رسول خدا(ص) بودند، اما گروه اول، یعنی دشمنان یهودی و (بعضاً مسیحی) که در برخی موارد در قرآن کریم از عنوان کلی «اهل کتاب» نیز از آنها یاد شده است، از خطر بیشتری برای نظام اسلامی برخوردار بود. به نظر می رسد یک علت پرداختن بسیار زیاد قرآن کریم به مسائل اعتقادی، فرهنگی، تاریخی و سیاسی مربوط به اهل کتاب، خطر بیشتر آنان نسبت به مشرکین مکه، برای جامعه اسلامی بود؛ و این خطر بیشتر به دلیل ظاهر الصلاح بودن آنان بود. اهل کتاب که خود را صاحب علم و کتاب الهی می دانستند، در مواجهه با حکومت اسلامی پیامبر(ص)، نسبت به مشرکین مکه، به ظاهر موجه تر و معقول تر برخورد می کردند. آنان همواره دستان چدنی شان را در زیر دستکش مخملینی پنهان می کردند و در ابتدای ورود پیامبر(ص) به مدینه نیز با ایشان پیمان عدم مخاصمه امضاء کردند. همین ویژگی ها بود که موجب می شد تا در مواردی که آنان با نقض عهد های مکرر با کفار قریش برای سرنگونی حکومت اسلامی همدست می شدند، برخی خواص و یاران پیامبر(ص) که علی رغم نهی شدید خداوند و پیامبر اکرم(ص) با یهودیان مراودات فرهنگی، علمی و سیاسی داشتند، از پیامبر(ص) می خواستند نسبت به آنان سهل گیری روا دارد. به همین دلیل است که خداوند در قرآن کریم، دقیقاً در نقطه مقابل، در بسیاری از آیات تعابیر بسیار تندی بر علیه اعتقادات و مواضع سیاسی آنان بکار برده است و پرده از ظاهر منافقانه آنان برداشته است. (برای نمونه رجوع کنید به آیات سور مبارکه بقره، آل عمران و بخصوص مائده) در برخی آیات، رفتار منافقانه دشمنان اهل کتاب برای مسلمانان تشریح شده است: 🔸«وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ؛ و چون نزد شما مى‏آيند، مى‏گويند: «ايمان آورديم.» در حالى كه با كفر وارد شده و قطعاً با همان [كفر] بيرون رفته‏اند. و خدا به آنچه پنهان مى‏داشتند داناتر است.» (مائده: 61، همچنین رجوع کنید به: آل عمران: 119) خداوند در آیه دیگری می فرماید: 🔸«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا؛ بطور مسلم يهود و مشركان را دشمنترين مردم نسبت به مؤمنان خواهى يافت.» (مائده: 82) دقت در این آیه نشان می دهد که هرچند خداوند شدت دشمنی هر دو گروه (یهودیان و مشرکین مکه) را یکسان می داند اما با مقدم داشتن «یهود» بر «الذین اشرکوا»، خطر دشمنی یهودیان ظاهر الصلاح برای مسلمانان را بیشتر از مشرکینی می داند که به صراحت دشمنی شان را در رفتار و گفتار ابراز می داشتند. در برخی از آیات دیگر نیز مسلمانان از دوستی با این دسته از دشمنان، نهی و یا توبیخ شده اند: 🔸«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَ النَّصارى‏ أَوْلِياءَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، يهود و نصارى‏ را دوستانِ [خود] مگيريد.» (مائده: 51، همچنین رجوع کنید به: مائده: 57 و آل عمران: 118) جالب است که آیه بعد از این آیه شریفه، بیماردلانی را توصیف می کند که در دوستی با دشمنان ظاهرالصلاح، سر از پا نمی شناسند و نمی توانند آن را پنهان کنند: 🔸«فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسارِعُونَ فِيهِمْ؛ كسانى كه در دلهايشان بيمارى است را می بینی که در [دوستى‏] با آنان شتاب مى‏ورزند.» (مائده: 52) تعابیر «فَتَرَى» و «ُیسارِعُونَ» گویای این واقعیت است که این اشتیاق بیماردلان به سمت دشمنان ظاهرالصلاح، در رفتار و گفتارشان «قابل مشاهده» است. 🔰همه این موارد و موارد متعدد دیگری در قرآن کریم نشان می دهد که ظاهراً مسئله دوستی با دشمنانی که از ظاهر موجه تری برخورداند، در صدر اسلام نیز مانند این روزها، بسیار مبتلابه مسلمانان بوده است؛ و اصولاً علت اشتیاق برخی بیماردلان به ایجاد رابطه دوستی با این طیف از دشمنان، همین بوده است که به دلیل ظاهر موجه تر و وجود دستکش مخملین در دستان آنان، دست این دسته از خواص منافق برای توجیه این رابطه نزد پیامبر(ص) بازتر بوده است. بنابراین به راحتی می توان علت خوشحالی منافقان و بیماردلان سیاسی از پیروزی نامزد دموکرات در آمریکا را درک کرد؛ و آن چیزی نیست جز بزک کردن ساده تر دشمن شیطانی و فریب دادن راحت تر افکار عمومی و تحریف آسان تر واقعیت. #بصیرت_انقلابی 🆔 @basirat_enghelabi110