من خودم سیستمم خوف و رجائیه یعنی ترس از بین رفتن این نظامو دارم و همین ترس باعث میشه ساکت نمونم بموقعش امید میدم بموقعش نقد میکنم بموقعش میام کف میدون اما رجائی هم هستم یعنی امید هم دارم به اینکه این نظام اولا صاحب داره دوما با خون شهدا بیمه شده سوما اعتقاد دارم که این مسیر ان شاالله به مقصد میرسه. اگر ترسه نباشه طبیعتا اقدامی هم برای بهتر شدن صورت نمیگیره پیش خودمون میگیم خب این انقلاب تضمین شدست پس ولش کن. نه ، این درست نیست این انقلاب تضمین شدست به شرط اینکه باشیم پای کار. اگر امید هم نباشه تقی به نوقی بخوره میگیم ولش کن دیگه نمیشه کاری کرد. همه ما باید سعی کنیم سیستممون خوف و رجائی باشه خوفه حرکت در ما ایجاد کنه رجائه امیدی ایجاد کنه که تو این مسیر دشوار ،کم نیاریم.