✍️مطبوعات و سايت‌هاي خبري- تحليلي در اين روزها بخشي از اخبار و يادداشت‌هاي خود را اختصاص به مسئله انتخابات پيش رو در سال 1400 داده‌اند. مطالب مندرج تنها هدف اطلاع‌رساني ندارد، بلکه در پس اين نوشتارها، تحليل‌گراني سياسي با گرايش‌هاي مختلف وجود دارند که در تلاش‌اند تا بر افکار عمومي و آراء مردم از همين الآن اثرگذار باشند.
نکات تحليلي: 1- يکي از آفت‌های موجود در رقابت‌هاي انتخاباتي، اغواگري و فريب افکار عمومي است. در اين ماجرا جريان‌هاي سياسي تلاش مي‌کنند تا به جاي حقیقت‌گویی، با دروغ‌پراکنی، بزرگنمايي، ترديدافکني و ديگر شگردهاي رسانه‌ای، تصوير نادرست از وضعيت رقابت انتخاباتي در ادراک ذهني مردم ایجاد کرده و آنان را ترغيب به نوعي رفتار خاص نمايند. در اين ميان جريان‌هاي پوپوليسم از نوع چپ و راست آن اغلب توانسته‌اند فاتح ميدان بوده و رأی مردم را به سبد رأی خود هدايت کنند! 2- پوپوليست‌ها به‌خوبی با طراحي و به‌کارگیری دوقطبي‌سازي‌هاي کاذب نتيجه انتخابات را به نفع خود درمی‌آورند! نمونه‌اي از اين رويکرد پوپوليستي را مي‌توان در دوقطبي سازي سرهنگ – حقوق‌دان در سال 1392 مشاهده نمود که حاصل آن به قدرت رسيدن يک حقوق‌دان بود!!! 3- پوپوليست‌ها، رقيب‌هراسي را همواره در دستور کار خود داشته‌اند و در تلاش‌اند تا کاري کنند مردم به جاي توجه به شاخص کارآمدي و شایسته‌سالاری، از ترس پيروزي رقيب، به نامزد آنان رأی دهند! اين وضعيت به‌خوبی در سال 1396 نتيجه داد و مردم از ترس ديوارکشي! و ... رأی به نامزدي دادند که به‌شدت به عملکرد اقتصادي آن معترض بودند! 4- همان جريان، امروز سناريوي ايجاد هراس از به قدرت رسيدن نظاميان را در پيش گرفته است که شامل دو مغالطه است! اول آنکه افراد مدنظر ايشان سال‌ها است که در مديريت‌هاي غيرنظامي مشغول به خدمت‌اند، ثانياً مسئله جامعه، دوقطبي غيرنظامي– نظامي نيست، بلکه دوقطبي واقعي دوقطبي کارآمدي– ناکارآمدي است و مردم خواهان به قدرت رسيدن کارآمدان هستند.
نکته راهبردی: آنچه پس از گذشت قريب به هشت سال باقی مانده، وضعيت معيشتي نابسامان و کارنامه ضعيف دولتي است که حتي هواداران اصلاح‌طلب آن نيز حاضر به حمايت از عملکردش نيستند! همان‌ها امروز پشت دولت را خالي کرده و براي حفظ پرستيژ خود ترجيح مي‌دهند که ژست منتقد گرفته و دولت را در معرض نقد قرار دهند! اميدواريم که در اين دوره از انتخابات هوشمندي آن‌قدر افزايش يافته باشد که پوپوليست‌هاي سياسي فرصتي براي میدان‌داری نيابند؛ و دوگانه‌های ساختگي بي‌اثر گردد و مردم مبتني بر برنامه و کارنامه، به گزینه‌ای رأی دهند که چرخ اقتصاد کشور را معطل گردش چرخش ديپلماسي نکند و با اتکاي به توان داخلي گره از مشکلات کشور بگشايد