حالا داستان این دو ضرب المثل، داستان زندگی ماست! اول که ۱۲۴ هزار پیامبر آمد تا ما بفهمیم، زن و مرد نیستیم، بلکه یک "انسانیم" که یک بدن دارد و این بدن فقط چندسالی با او هست. این "انسان" دست و پا و چشم و ابرو و... نیست، غذایش کباب و مرغ و آبگوشت نیست، "انسان" یک نفخه است، یک دَمِش، یا عامیانه بگوییم یک روحِ جاودانه از یک ذاتِ جاودانه بنام خدا .... و باید غذای خودش را بخورد تا بزرگ شود، تا رشد کند، تا برای همنشینی ابدی با خدا آماده شود!  ✿ و این را یازده امام آمدند و گفتند و یادمان دادند و ما نفهمیدیم ... "خلایق هر چه لایق" ... https://eitaa.com/joinchat/2823880772C12f5945027