🦚🦚 صفحه ۱۵۳ مُصحف شریف هستیم ،، آیه ۲۳ درمورد حضرت آدم و حضرت حوا صحبت میکند که به گناه خود اعتراف میکنن و از خداوند طلب بخشش میکنن در توبه اولین گام اقرار به گناه است و این اعتراف انسان را از قلهٔ غرور پایین می کشد و این کارساز است خداوند آنها را بخشید اما این آشتی بدان معنا نبود که از بهشت بیرون نروند لذا دستور اخراج آمد ««اِهبطوا»» در مقابل هر بار هماهنگی با شیطان یک بار محکوم به ««اهبطوا»» میشویم یعنی دوری از حضور خدا و پایین آمدن از مقام قرب الهی