🦋🦋 آیهٔ ۵۴از صفحه ۱۵۷ یادآوری می کند که خلق و ادارهٔ عالم هستی با خداست در این آیه با چند اصطلاح آشنا می شویم اول اینکه می فرماید پروردگار شما آسمان و زمین را در شش روز آفرید ««فی ستة ایّام»» اگر خدا می خواست می توانست عالم را در یک لحظه خلق کند اما اراده کرد که عالم را به تدریج خلق کند ««یَوم»» به معنی دوران و روزگار است شاید دوران یک سال باشد یا بیشتر پس یعنی عالم را در شش دوره خلق کرد ممکن است برخی از این دوره ها میلیون ها سال بوده باشد دوم اینکه میفرماید سپس بر عرش استیلا یافت ««ثُم استوی علی العرش »» عرش یعنی سقف یا تخت حکومتی ولی عرش خدا یعنی مجموعهٔ جهان هستی که در واقع تخت حکومت خدا محسوب میشود و کنایه از احاطهٔ کامل علم و قدرت پروردگار بر تدبیر عالم آفرینش است