🎍🎍 در آیه ۵۸ از صفحه ۱۵۸ می فرماید زمینها دو گونه است زمین حاصلخیز و پاکیزه««البلد الطیب»» که وقتی باران به آن می بارد به اذن خدا گیاهانش را بیرون می فرستد ««یخرج نباته»» اما زمین شور و پلید««خبث،»» چیزی جز گیاهان ناچیز ««الانَکِدا»» نمی رویاند ««لایخرج»» این آیه مقایسهٔ بین مومن و کافر می کند خدا تمام عوامل هدایت بیرونی و درونی را به سوی انسان ها نازل می کند منتها کسی که حق پذیر است مانند زمین حاصلخیز به کمال می رسد و کسی که لجوج و دشمن حق است نزول هدایت جز خسران بر او نمی افزاید