َوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْیُنِهِمْ فَـﭑسْتَبَقُواْ ﭐلصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ یُبْصِرُونَ ﴿۶۶﴾
و اگر بخواهیم [در همین دنیا] دیدگان [بصیرتشان] را محو مىکنیم، پس به [سوى همان] راه [گمراهى] بر یکدیگر پیشى مىگیرند؛ نهایتاً چگونه و کجا مىتوانند [صراط مستقیم را] ببینند؟ «۶۶»
وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَکَانَتِهِمْ فَمَا ﭐسْتَطَاعُواْ مُضِیّاً وَلَا یَرْجِعُونَ ﴿۶۷﴾
و [نیز] اگر بخواهیم آنان را در جاى خودشان مسخ مىکنیم، [و به صورت جمادى خشک درمىآوریم] که نه بتوانند بروند و نه بازگردند، «۶۷»
وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی ﭐلْخَلْقِ أَفَلَا یَعْقِلُونَ ﴿۶۸﴾
و به هر کس عمر طولانى دهیم، او را در عرصه خلقتش [به سوى حالت ضعف و سستى و نقصان و فراموشى] واژگون مىکنیم؛ پس آیا تعقّل نمىکنند؟ «۶۸»
وَمَا عَلَّمْنَاهُ ﭐلشِّعْرَ وَمَا یَنبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَقُرْءَانٌ مُّبِینٌ ﴿۶۹﴾
و به پیامبر، شعر نیاموختیم و [شعرگویى] شایسته او نیست. کتاب [او] جز کلامى استوار و باارزش و قرآنى روشنگر [حقایق] نیست، «۶۹»
لِیُنذِرَ مَن کَانَ حَیّاً وَیَحِقَّ ﭐلْقَوْلُ عَلَى ﭐلْکَافِرِینَ ﴿۷۰﴾
تا کسانى را که [به عقل و هوش و استعداد] زندهاند هشدار دهد، و فرمان عذاب بر کافران محقق و ثابت شود. «۷۰»
أَوَلَمْ یَرَوْاْ أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَاماً فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿۷۱﴾
آیا ندیدهاند که ما از آنچه به قدرت خود انجام دادهایم براى آنان چهارپایانى آفریدهایم که مالکشان هستند. «۷۱»
وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿۷۲﴾
چهارپایان را براى آنان رام کردیم که برخى از آنها مرکب سوارى آنان هستند و از [گوشت] برخى از آنها مىخورند، «۷۲»
وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا یَشْکُرُونَ ﴿۷۳﴾
و براى آنان در آنچهارپایان سودهایى [چون پشم، کُرک و پوست] و نوشیدنىهایى [چون شیر و فرآوردههاى آن] هست؛ آیا سپاس گزارى نمىکنند؟ «۷۳»
وَﭐتَّخَذُواْ مِن دُونِ ﭐللهِ ءَالِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنصَرُونَ ﴿۷۴﴾
و به جاى خدا معبودانى انتخاب کردهاند به امید اینکه [به وسیله آنها] یارى شوند، «۷۴»
لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ ﴿۷۵﴾
در حالى که [معبودان] قدرت یارى دادن به آنان را ندارند و آنان [که سبک مغزان روى برتافته از حقاند] براى آن معبودان [از سوى شیطان] سپاهى احضار شدهاند [تا عمر و مالشان را فداى این معبودان باطل کنند.] «۷۵»
فَلَا یَحْزُنکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿۷۶﴾
پس گفتارشان تو را اندوهگین نکند، بىتردید ما آنچه را پنهان مىدارند و آنچه را آشکار مىکنند مىدانیم. «۷۶»
أَوَلَمْ یَرَ ﭐلْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿۷۷﴾
آیا انسان ندانسته که ما او را از نطفهاى [پست و ناچیز] آفریدهایم و اینک ستیزهگرى آشکار است؟ «۷۷»
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلاًَ وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی ﭐلْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿۷۸﴾
در حالى که آفرینش نخستین خود را از یاد برده براى ما مثلى زد [و] گفت: چه کسى این استخوانها را در حالى که پوسیدهاند زنده مىکند؟ «۷۸»
قُلْ یُحْیِیهَا ﭐلَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿۷۹﴾
بگو: همان کسى که نخستین بار آن را پدید آورد. زندهاش مىکند، و او به هر چیزى داناست «۷۹»
ﭐلَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ ﭐلشَّجَرِ ﭐلْأَخْضَرِ نَاراً فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿۸۰﴾
همان کسى که براى شما از درخت سبز، «آتش زنه» آفرید، که اکنون شما از آن آتش مىافروزید. «۸۰»
أَوَلَیْسَ ﭐلَّذِی خَلَقَ ﭐلسَّمَاوَاتِ وَﭐلْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَىٰ وَهُوَ ﭐلْخَلَّاقُ ﭐلْعَلِیمُ ﴿۸۱﴾
آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده است، قدرت ندارد که [پس از مرگشان] همانند آنان را بیافریند؟ چرا قدرت دارد؛ زیرا اوست که آفریننده بسیار داناست. «۸۱»
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿۸۲﴾
شأن او این است که چون پدید آمدن چیزى را اراده کند، فقط به آن مىگوید: باش، پس بىدرنگ موجود مىشود. «۸۲»
فَسُبْحَانَ ﭐلَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۸۳﴾
بنابراین [از هر عیب و نقصى] منزّه است خدایى که مالکیّت و فرمانروایى همه چیز به دست اوست، و شما را به سوى او بازمىگردانند. «۸۳»