💝 در آیهٔ ۳۹ در مورد قانون محو و اثبات و ام الکتاب صحبت می کند خداوند با توجه به مصالح بندگان و با توجه به شرایط زمان و مکان کتابی را می برد و کتابی را می آورد یا پیامبری را جانشین پیامبر دیگر می کند لذا خدا هر چیزی را بخواهد محو می کند ««یمحوالله»» و هرچه را بخواهد باقی می گذارد ««و یثبت»»و علم همه چیز از اولین و آخرین همه نزد خداوند است . ««و عنده ام الکتاب»» که آن ام الکتاب است در مجموع سعادت و شقاوت امر اجتناب ناپذیر نیست ممکن است انسانی در صف اشقیا باشد اما می تواند با توبه و کارهای صالح و خدمت به خلق سرنوشت خود را تغییر دهد و شقاوت را به سعادت مبدل سازد و عمر را طولانی کند و از خطرات جلوگیری کند و این سنت الهی است که می توان آن را لوح محو و اثبات نامید و علم الکتاب علم الهی است که هرچه را خواهد شد می داند