🍁🍁 آیهٔ ۱۱ به گروهی میپردازد که خدا را به زبان می پرستند و ایمان قلبی ندارند ««من یعبدالله علی حرف»» یعنی دینداری منفعت طلبانه ،تنها به لفظ ایمان دارند و در عمل خبری نیست ،یا خدا را به شرط مزد می خواهند یعنی اگر گرفتاری برای آنها پیش بیاید فوراً ترک عبادت می کنند ((حرف)) یعنی کناره و حاشیه یعنی خدا را در حاشیه می پرستند و در متن اسلام نیستند برنامه های الهی در زندگی آنها اصالتی ندارد بنابراین با تزلزل ناچیزی از مسیر خارج میشوند و ایمانشان به باد می رود بنابراین اگر دنیا به آنها رو کند و منافعی به ایشان برسد اطمینان پیدا می کنند ««فإن أصابة خیرٌ اطمان به»» ولی اگر گرفتاری و سلب نعمت به عنوان امتحان به آنها برسد تمام عیار پشت می کنند ««و إن اصابته فتنة انقلب علی وجهه»»