▪️🔹▪️ آیات صفحهٔ ۴۲۹ دربارهٔ مواهبی که به داود و سلیمان عطا شد صحبت می کند میفرماید ما به داود از فضل خود نعمتی بزرگ عطا کردیم ««اتینا داود منّا فضلاً»» این نعمتها مادی و معنوی بود به او علم داوری کردن و قضاوت دادیم ،صورت زیبا و صدای خوش ،منطق پرندگان دادیم و به عنوان معجزه آهن را در دستانش نرم کردیم و به او زبور دادیم ،به کوهها و پرندگان دستور دادیم که با او هم آواز شوند و به گفتهٔ امام صادق ع وقتی داود زبور می خواند هیچ کوه و سنگ و پرنده ای نبود که با او همصدا نشود آهن را در دستانش نرم کردیم ««و اَلنّا له الحدید»»