🌱♦️🌱 بت پرستان می گفتند ما بتها را می پرستیم تا ما را شفاعت کنند آیهٔ ۲۳ به آنها پاسخ می دهد که شفاعت ما مستقیماً به اذن خداست و هیچ شفاعتی نزد خداوند جز برای کسانی که اذن داده شده اند سودی ندارد ««,لا تنفع الشفاعة....الا لمن اَذن له»» و خداوند اذن شفاعت را فقط به پیامبر و امام و اولیایی که خود می داند می دهد ،در قیامت مردم دو گروه می شوند گروهی گرفتار فزع می شوند و گروهی در امان هستند در قیامت دلهرهٔ عمومی بر اهل محشر حاکم می شود و در انتظار این هستند که ببینند خدا به چه کسانی اجازهٔ شفاعت می دهد و چه کسانی شفاعت میشوند این اضطراب و نگرانی ادامه دارد تا زمانیکه حکم شفاعت از جانب خدا صادر میشود و فزع دلها فرو می نشیند ««حتی اذا فزع قلوبهم»»