🔸🔸در آیه ۴۱ می‌فرماید خداست که آسمان و زمین را نگه داشته تا از مسیر خود منحرف نشوند و تباه نگردند پس حاکمیت منحصر به خدا بر عالم هستی است پس حالا که او تنها حاکم است پس پرستش مخصوص اوست و هیچکس شایسته پرستش نیست نه بتها و نه فرشتگان اما در پایان آیه می‌فرماید با همه اشتباهاتی که می کنید ناامید نشوید خداوند آمرزنده است ««انه کان حلیما غفورا »» پس به مقتضای حلمش عجله در مجازات بندگان نمی‌کند و آماده پذیرش توبهٔ آنها می باشد