♦️♦️ در آیات صفحه ۴۵۷ به وضع نابسامان مشرکین و کفار در روز رستاخیز می پردازد و بعد به مسائلی پیرامون خلقت آدم در جهنم دوزخیان به اطراف خود نگاه می کنند و میگویند ما چرا مردانی را که از اشرار می شمردیم در اینجا نمی بینیم منظور آنها از این افراد مومنان هستند که امر به معروف و نهی از منکر آن ها را شرارت و مزاحمت تلقی میکردند آنگاه از یکدیگر می پرسند پس این افراد کجایند؟ که ما آنهارا افراد بی هویت و اخلال گر میدانستیم آیا آنها اهل نجات بودند ه اند؟یا به چشم ما غایب شده اند؟برخلاف این وضعیت که هر کس به دنبال متهم می گردد بهشتیان با یکدیگر گرم می گیرند و در آنجا سخن آزار دهنده و بیهوده نمی شنوند همه سخنان لطف و صفا به همدیگر است