🪴🌱🪴 انسان چه کفر پیشه باشد و چه شاکر اما فطرتاً خدا گرا است بنابراین وقتی در بلا می‌افتد و از همه جا قطع امید میکند خدا را خالصانه می خواند ولی وقتی به ساحل نجات می رسد این گرایش توحیدی را فراموش می کند و برای خدا همتایانی درست می کند و می پرستد تا مردم را از راه خدا باز دارد ««وجعل لله اندادا«» در صورتی که در بحران حوادث به سوی توحید سوق داده شد باید این حالت را حفظ می کرد ولی این کار را نمی‌کند پس خداوند هم می فرمایند به چنین افرادی بگو از کفر خود برخوردار شوید و به غفلت بگذرانید اما بدانید که اهل آتش هستید ««من اصحاب النار» و بعد می فرماید این انسان کفرپیشه و غافل با کسی که ساعاتی از شب را عبادت می کندو از عذاب آخرت هراسان است و به رحمت خدا امید دارد آیا با هم برابرند؟هیچ وقت آن ها برابر نیستند