🟩🟩 در آیه بعد به صفات حسنای خداوند می پردازد که او آمرزنده گناه است. «غافر الذنب» و پذیرنده توبه «قابل التوب» و مجازات شدید است و صاحب نعمت های فراوان «ذی الطول» معبودی جز او نیست و کسی که این اوصاف رادارد شایسته پرستش است یک نکته در این آیه به چشم می خورد که غافرالذنب را در اول آورده و ذی الطول را در آخر ولی شدید العقاب را در وسط یعنی خشم خدا در میان دو رحمت واقع شده است یعنی خوف و رجا نکته دیگر اینکه قابل التوب یعنی پذیرنده توبه را به غافرالذنب عطف کرده ، نشان می دهد بخشیده شدن گناه راههایی دارد و یکی از آنها توبه است