بِالرُّعْبِ وَ حَفَفْتَهُ بِجَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ الْمُسَوِّمِینَ مِنْ مَلائِکَتِکَ وَ وَعَدْتَهُ أَنْ تُظْهِرَ دِینَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ وَ ذَلِکَ بَعْدَ أَنْ بَوَّأْتَهُ مُبَوَّأَ صِدْقٍ مِنْ أَهْلِهِ وَ جَعَلْتَ لَهُ وَ لَهُمْ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ ،
پس بود همانگونه که او را برگزیدى،سرور مخلوقاتت،و برگزیده برگزیدگانت،و برترین انتخاب شدگانت،و گرامىترین معتمدانت،او را بر پیامبرانت مقدم نمودى،و بر جنّ و انس از بندگانت برانگیختى و مشرقها و مغربهایت را زیر پایش گذاردى،و براق را برایش مسخّر ساختى،و آن شخصیت بزرگ را به آسمانت بالا بردى،و دانش آنچه بوده،و خواهد بود تا سپرى شدن آفرینشت به او سپردى،سپس او را با فرو انداختن هراس در دل دشمن یارى دادى،و به جبرائیل و میکائیل و نشانداران از فرشتگانت قرار گرفتى،و به او وعده دادى که دینش را بر همه دینها پیروز گردانى گرچه مشرکان را خوش نیاید،و این کار پس از آن بود که در جایگاه راستى از اهلش جایش دادى،و قرار دادى براى او و ایشان نخستین خانهاى که براى مردم بنا شد،
لَلَّذِی بِبَکَّهَ مُبَارَکا وَ هُدًى لِلْعَالَمِینَ فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کَانَ آمِنا وَ قُلْتَ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا ثُمَّ جَعَلْتَ أَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَوَدَّتَهُمْ فِی کِتَابِکَ فَقُلْتَ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرا إِلا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَى وَ قُلْتَ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ وَ قُلْتَ مَا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلا مَنْ شَاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلا فَکَانُوا هُمُ السَّبِیلَ إِلَیْکَ ،
که در مکه است،خانه بابرکت،و مایه راهنمایى براى جهانیان،در آن خانه نشانههاى آشکارى است،مقام ابراهیم،و هرکه وارد آن شد،در امان بود،در حق آنان فرمودى:جز این نیست که خدا اراده فرموده،پلیدى را از شما خانواده ببرد،و شما را پاک گرداند،پاککردنى شایسته،سپس پاداش محمد را در قرآنت موّدت اهل بیت او قرار دادى،و فرمودى بگو من از شما براى رسالت پاداشى جز مودّت نزدیکانم نمىخواهم،و فرمودى:آنچه به عنوان پاداش از شما خواستم،آن هم به سود شماست،و فرمودى:من از شما براى رسالت پاداشى نمىخواهم،جز کسىکه بخواهد،راهى به جانب پروردگارش بگیرد،پس آنان راه به سوى تو بودند،
وَ الْمَسْلَکَ إِلَى رِضْوَانِکَ فَلَمَّا انْقَضَتْ أَیَّامُهُ أَقَامَ وَلِیَّهُ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا هَادِیا إِذْ کَانَ هُوَ الْمُنْذِرَ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ فَقَالَ وَ الْمَلَأُ أَمَامَهُ مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ قَالَ مَنْ کُنْتُ أَنَا نَبِیَّهُ فَعَلِیٌّ أَمِیرُهُ وَ قَالَ أَنَا وَ عَلِیٌّ مِنْ شَجَرَهٍ وَاحِدَهٍ وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْ شَجَرٍ شَتَّى وَ أَحَلَّهُ مَحَلَّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى فَقَالَ لَهُ أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَهِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلا أَنَّهُ لا نَبِیَّ بَعْدِی وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَیِّدَهَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ أَحَلَّ لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ مَا حَلَّ لَهُ وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلا بَابَهُ ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَ حِکْمَتَهُ فَقَالَ:
و راه به حریم خشنودىات،انگاه که روزگار آن حضرت سپرى شد،نمایندهاش على بن ابیطالب(درود تو بر آن دو و خاندانشان باد)را،براى راهنمایى برگماشت،چرا که او بیمدهنده،و براى هر قومى راهنما بود،پس درحالى که انبوهى از مردم در برابرش بودند فرمود:هرکه من سرپرست او بودم،پس على سرپرست اوست،خدایا دوست بدار کسىکه على را دوست دارد،و دشمن بدار کسى را که دشمن على است،و یارى کن هرکه او را یارى کند،و خوار کن هرکه او را وا گذارد،و فرمود:هر که من پیامبرش بودم،پس على فرمانرواى اوست،و فرمود:من و على از یک درخت هستیم،و سایر مردم از درختهاى گوناگونند،و جایگاه او را نسبت به خود همچون جایگاه هارون به موسى قرار داد،و به او فرمود:تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسایى،جز اینکه پس از من پیامبر نیست،و دخترش سرور بانوان جهانیان را به همسرى او در آورد،و از مسجدش براى او حلال کرد،آنچه را براى خودش حلال بود،و همه درهایى را که به مسجد باز مىشد بست مگر در خانه او را،آنگاه علم و حکمتش را به او سپرد،و فرمود:
أَنَا مَدِینَهُ الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْمَدِینَهَ وَ الْحِکْمَهَ فَلْیَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا ثُمَّ قَالَ أَنْتَ أَخِی وَ وَصِیِّی وَ وَارِثِی لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی وَ سِل